بازشناخت اخلاق حرفه ای هنرمندان سنتی در متون صنفی

در فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی، هنرمندان علاوه بر آفرینش و عرضه هنر، تلاش کردهاند هنر خود را با تربیت شاگردان،زنده نگه دارند؛ این تربیت نه صرفا در عرصه فن و مهارت بلکه پیشتر و بیشتر در ساحت اخلاق و معنویت بوده است؛شاگردان نیز وجه همت خویش در انتخاب استادی وارسته می نمود. شاگردان نیز پس از رسیدن به مقام استادی، چنانکرده که استادان کهن. این چنین بوده که هنر ماندگار شده و تا به امروز رسیده است. از آثار برجای مانده از استادان وهنرمندان این بوم که می توان به خوبی تصویرگر این سلوک و خصیصه باشد می توان از آداب المشق، صراط السطور،قانون الصور و برخی فتوت نامه ها نام برد. در این پژوهش بر سر آن هستیم تا بر اساس تدقیق در برخی از این آثار برجایمانده به روش کتابخانه ای و توصیف و تطبیق محتوای آنان نشان دهیم ، مشی وسلوک معنوی و اخلاقی استاد هنرمندو قابلیت شاگرد نقش اساسی و بنیادین در تربیت اخلاقی و هنری شاگرد داشته و دارد ، گویی که عرصه هنر و هنروریمیدان سلوک عرفانی اهل معرفت و استاد و شاگرد هنر،گویی پیر و مرید این صحنه اند .آنچه از این تحقیق به امروز مامی آموزد ، علاوه برشناخت ذخایر کهن، فروزاندن چراغی است فرا روی اهل هنر و آموزش هنر در ارتباط تنگاتنگمعنویت و مهارت و هم آغوشی تهذیب و تذهیب.