تطبیق جرم توهین و اهانت در جمهوری اسلامی ایران و فرانسه

زندگی اجتماعی مستلزم برخورد اندیشه ها، گفتار، کردار و منافع افراد جامعه است و این پدیده ها منشا بروز و وقوع جرایمی میباشد که دسته ای از آن جرایمی هستند که بیجبر و عنف مادی به وسیله زبان، قلم، حرکات و رفتار واقع می شوند و حیثیت و شرافت افراد را مصدوم و ملول می سازد. اهانت یک عنوان مجرمانه کلی است که در قانون مجازات اسلامی پیش بینی شده است و مصادیق فراوانی دارد، اما برخی از مصادیق اهانت به دلیل اهمیتی که دارند به صورت جداگانه یا با عنوان مجرمانه خاصی در قانون پیشبینی شده است مانند جرم قذف که جزء جرایم حدی است یا اهانت به مقدسات اسلام و انبیاء عظام یا ائمه معصومین علیهم السلام یا حضرت صدیقه (س) (ماده 513 ق.م.ا)، اهانت به بنیانگذار جمهوری اسلامی و مقام معظم رهبری (ماده 514 ق.م.ا) و قانون مطبوعات اهانت به رئیس یا نماینده سیاسی کشورهای خارجی اهانت به کارکنان دولت (ماده 609 ق.م.ا) و دیگر اقسام توهین. برقراری مقررات خاصی برای این اهانت ها به جهت شخصیت مجنی علیه یا موضوع اهانت به معنای خاصی می باشد و در قوانین مربوط به جرایم مطبوعات، قانون مجازات نیروهای مسلح و قانون مجازات اسلامی به آنها اشاره شده است. جرم اهانت به عنوان جرم ساده تلقی شده که مجازات آن در قانون مجازات اسلامی پیش بینی شده است و در نهایت با توجه به اینکه بررسی جرم اهانت و مصادیق آن در قوانین جزایی ایران و فرانسه موادی وضع و مطالبی اختصاصی یافته است ولی از لحاظ اینکه تاکنون منبعی که بطور خاص به بررسی جرم اهانت بپردازد تدوین نشده است.

Keywords:

توهین , اهانت , علنی , جرم , ایران , فرانسه