هدف پژوهش حاضر واکاوی
تجارب و ادراکات دانشجویان از
آسیبهای پنهان زندگی دانشجویی با تاکید چالشها و مسائل، چگونگی مواجهه و راهکارهای کاهش این آسیبها است. رویکرد پژوهش کیفی و روش از نوع پدیدارنگاری است. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه خوارزمی هستند و اطلاعرسانها دانشجویان ساکن خوابگاه پردیس کرج دانشگاه خوارزمی دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد هستند که با روش نمونهگیری هدفمند از نوع ملاک محور، تعداد 16 دانشجو تا رسیدن به اشباع دادهها شرکت کردند. ابزار پژوهش مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته است. برای تعیین اعتبار دادهها از سه معیار مقبولیت ، قابلیت اطمینان و تایید پذیری استفاده شد. همچنین تحلیل دادهها از طریق کدگذاری و مقولهبندی صورت پذیرفت. یافتهها حاکی از آن است که دانشجویان آسیبهایی مانند آزادی عمل، عدم رعایت زندگی جمعی، تاثیرات منفی هم خوابگاهی، تفاوت های فردی و فرهنگی، سیگار کشیدن در محیط خوابگاه را تجربه کردند که
آسیبهای پنهان ناشی از آن ها شامل احساس تنهایی، افسردگی، غربتزدگی، احساس حقارت، ناامیدی، عصبانیت و خشم، تاثیر بر فرایند مطالعه به دلیل عدم شرایط مناسب و پناه بردن به فضای مجازی است. براساس یافته ها به مسئولین توصیه میشود با ایجاد فضای متنوعتر از فعالیتهای هنری، ورزشی در محیط خوابگاه به زندگی در سرای دانشجویی اهمیت بیشتری دهند و دانشجویان با برنامههای خودگردان در اداره امور و برنامهها مشارکت چشمگیرتری داشته باشند و مسئولیتهای فردی و اجتماعی دانشجویان مورد توجه قرار گیرد.