معماری نهاد موزه؛ رهیافتی برای اهداف آموزش و توسعه پایدار

توسعه پایدار در مفهوم عام را می توان تکامل سطح زندگی و رسیدن به شرایط آرمانی در حوزههای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دانست به گونه ای که بر پایه شکل گیری توسعه انسانی، مفاهیم آزادی، عدالت، پویایی اجتماعی و فرهنگی تحقق یابد. از این رو محور ایجاد توسعه پایدار آگاهی بخشی و نوعی انطباق پذیری با آنچه موجود است و استمرار در راستای متحول نمودن آن را میطلبد. همچنین پروسه رسیدن به توسعه پایدار، بهبود کیفی آنچه هست و ایجاد تغییرات هدفدار در راستای آنچه باید باشد تلقی میگردد . حال با توجه به اینکه امروزه نهاد موزه با تعاریف جدید خود، در عین داشتن کارکردهای موثری چون نگهداری، گردآوری و معرفی آثار موزهای، متولی آموزش های عمومی در سطح جامعه است و به صورت رسمی و غیر رسمی به آموزش، پژوهش و انتشار مبادرت مینماید، به نظر میرسد تبیین تغییرات مبتنی بر ارتقای کیفی و کمی طراحی معماری موزه ها در راستای تقویت اهداف آموزشی میتواند نقش بسیار تعیین کننده ای در فراهم نمودن زمینه های رشد و توسعه فرهنگی- اجتماعی برای رسیدن به توسعه پایدار ایفا نماید. بنابراین هدف این پژوهش ضمن تاکید بر گرامیداشت مخاطبان، فراهم نمودن بسترفضایی آموزش های عمومی مبتنی بر اهداف فرهنگی-آموزشی در تدوین سناریوی جامع هر موزه است. از این رو پیشنهادات کالبدی جهت تطابق سناریوی کالبدی و محتوایی موزه با اهداف توسعه پایدار ارائه شده است. این موارد با رویکرد فراهم نمودن بستر آموزشهای عمومی غیر رسمی، به تفکیک در 7 عرصه فضایی موزه (نمایش، پشتیبانی نمایش، پژوهش، آموزش، اداری، ارتباطی، فرهنگی-خدماتی- رفاهی) تبیین شده اند. روش تحقیق در این پژوهش اسنادی است و نگارندگان جهت انجام آن از مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد و مکتوبات مرتبط بهره بردهاند.

Keywords:

نهاد آموزشی موزه , معماری نهاد موزه , توسعه پایدار موزه , سناریوی جامع موزه