بررسی رابطه تاب آوری و علایم روانی معلمان با شیوه امدادگری و حمایت روانی اجتماعی آنان از دانش آموزان، در حین و پس از وقوع زلزله در شهر تهران

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه تاب آوری و علایم روانی معلمانی است که در طرح مدرسه آماده، شیوه های امدادگری و حمایت روانی اجتماعی از دانش آموزان را آموزش دیده اند.روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی بوده و به صورت مقطعی بر روی معلمان شاغل در مدارس مناطق 22 گانه شهرداری تهران در سال 1396 به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انجام پذیرفت و مجموعا 341 معلم مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های ویژگیهای جمعیت شناختی، تاب آوری کونور و دیویدسون، فهرست نشانه های روانی CL-25 و نگرش سنج کارکنان مدارس استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه از طریق نرم افزارآماری SPSS نسخه 22 انجام گرفت.یافته ها: از پرسشنامه های ارائه شده، 341 پرسشنامه تکمیل گردید. در این پژوهش %28/7 زن و %66/3 مرد بودند. یافته ها نشان میدهد نمره کلی علایم روانی تنها با تاب آوری معلمان رابطه معناداری در جهت منفی و معکوس دارد )<0p/01(، همچنین تاب آوری با اولویت امدادرسانی به دانش آموزان رابطه ای مثبت و مستقیم )<0p/01( و با مسائل امداد و نجات رابطه منفی و معکوس )<0p/05( و معنادار دارد. برخی از مولفه های علایم روانی نیز با مولفه های حمایت روانی اجتماعی حین و بعد از بحران روابط معناداری دارند: مولفه روابط بین فردی با اولویت امدادرسانی به دانش آموزان، ترس مرضی با مسائل حمایت روانی اجتماعی روابط معنادار در جهت مثبت و مستقیم دارند. متغیر تاب آوری نیز با مولفه های افکار پارانوییدی و روابط بین فردی رابطه مثبت، مستقیم و معناداری دارد و با مولفه های شکایات جسمانی، وسواس - اجباری، افسردگی، اضطراب، ترس مرضی رابطه ای منفی و در جهت معکوس دارد.نتیجه گیری: نتایج بررسی حاضر نشاندهنده آن است که تاب آوری و علایم روانی معلمان میتواند شیوه امدادگری و همچنین حمایت روانی اجتماعی آنان از دانش آموزان را حین و پس از وقوع زلزله پیش بینی کند

Keywords:

تاب آوری , علائم روانی , حمایت روانی اجتماعی , زلزله