گزارش مورد: فیستول وزیکویوترین به دنبال زایمان واژینال

مقدمه: عوارض زایمانی مادری متعددی ممکن است به دنبال هر یک از انواع زایمان ایجاد شود. یکی از این عوارض نادر اما پراهمیت و دردسرساز، فیستول اوروژنیتال می باشد. شیوع انواع مختلف فیستول اوروژنیتال به دنبال زایمان به روش سزارین بیشتر بوده و صرفا موارد انگشت شماری به دنبال زایمان واژینال گزارش شده اند. در این مقاله، یک مورد بیمار دچار عارضه فیستول وزیکویوترین به دنبال زایمان طبیعی گزارش می شود. معرفی بیمار: بیمار خانمی 31 ساله حاملگی سوم و سابقه 2 زایمان طبیعی بدون مشکل و با درد زایمانی و سن حاملگی 38 هفته به اورژانس زنان بیمارستان امام رضا (ع) مشهد مراجعه کرده بود. پیشرفت زایمانی از دیلاتاسیون اولیه 5 سانتی متر و افاسمان 60% در طی 2 ساعت از زمان مراجعه با انقباضات رحمی خودبه خودی مناسب انجام شد. پس از خروج سر و شانه، دیستوشی زایمانی در زمان خروج شکم به دلیل توده بزرگ قابل لمس در شکم جنین ایجاد شد و زایمان به سختی انجام گردید. حدود 10 روز پس از زایمان، بیمار با شکایت ترشح آبکی بدبو از واژن مراجعه نمود. پس از انجام تست متیلن بلو، تشخیص فیستول وزیکویوترین مطرح گردید و با انجام سیستوگرافی، تایید نهایی تشخیص انجام شد. برای بیمار کاتتریزاسیون ادراری به مدت 3 ماه تعبیه گردید و پس از انجام مجدد سیستوگرافی، فیستول وزیکویوترین کاملا ترمیم یافته بود و نیاز به اقدام جراحی پیدا نشد. نتیجه گیری: فیستول وزیکویوترین، از نادرترین انواع فیستول های اوروژنیتال می باشد که اغلب به دنبال سزارین و گاهی نیز پس از زایمان طبیعی ایجاد می گردد. یکی از فاکتورهای خطر فیستول وزیکویوترین به دنبال زایمان طبیعی، دیستوشی زایمانی است. بسیاری از موارد فیستول های وزیکویوترین با اقدامات نگهدارنده و حمایتی چندماهه ترمیم خودبه خودی پیدا می کنند و نیازی به اقدامات جراحی ندارند.

Keywords:

دیستوشی زایمانی , زایمان واژینال , فیستول وزیکویوترین , هماچوری