تحلیل انتشار عدم قطعیت در شرایط تکیه گاهی بر روی ارتعاشات ورق مستطیلی با روش برشهای آلفای ترکیبی و محاسبات بازه ای بر مبنای روش تخمین سطح پاسخ

ورق یکی از اجزاء مهم سازه است که به طور گسترده ای در مصارف هوافضایی و سایر سازه های فلزی همچون ساختمانها و سوله ها به کار می رود و ایجاد شرایط مرزی ایده آل برای این موارد به طور کلی ممکن نیست. عدم قطعیت های موجود در پارامترهای یک سیستم مهندسی باعث می شوند تا خروجی آن توزیعی آماری پیدا کند و گاها در شرایط واقعی مشاهده میشود که معیارهای طراحی در تعدادی از محصولات تولیدی بر آورده نشده است. برای بروز کمترین مشکل می توان تاثیر عدم قطعیت پارامترهای مختلف را بررسی کرده و طراحی را برای حصول قابلیت اطمینان مطلوب اصلاح کرد. روش برش های آلفا با بهره گیری از توانایی تئوری فازی در توصیف اطلاعات مبهم به صورت متغیرهای زبانی، برای تخمین توزیع خروجی به کار می رود و کارایی محاسباتی مناسبی دارد، اما جزئیات وابستگی متقابل پارامترها را کامل لحاظ نمی کند. در این مقاله روش برش های آلفای اصلاح شده، با تغییر دادن گسسته سازی پارامترها به بازه های افراز شده و نحوه ترکیب متغیرهای گسسته شده، معرفی میشود، که توصیفی فازی از روش مونت کارلوی گسسته شده است. نحوه ترکیب متغیرها به گونه ای است که اثرات متقابل آنها با ریزتر شدن گسسته سازی بیشتر دیده میشود. حجم محاسبات در روش اصلاح شده بیشتر شده و چون حساسیت پارامترهای ورودی در خروجی مدل یکسان نیست، برای کم شدن حجم محاسبات، ساختاری برای ترکیب دو روش ذکر شده در ادامه مقاله ارائه شده است. در ادامه برای انجام محاسبات قطعی بازه ای از روش تخمین سطح پاسخ استفاده شده، تا هم هزینه محاسبات کاهش یافته و هم در مسائلی که فرمول بندی مشخصی ندارند، قابل پیاده سازی باشدروش ارائه شده، در حالاتی که تاثیر متقابل پارامترها قابل توجه است، ضمن اینکه حجم محاسبات کمتری نسبت به روش مونت کارلو دارد، تقریب بهتری از روش برشهای آلفا بدست میدهد

Keywords:

عدم قطعیت , مونت کارلو , برشهای آلفا , برشهای آلفای اصلاح شده , ارتعاشات ورق