بررسی ارتباط بین خودمراقبتی با پریشانی عاطفی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز تحقیقات درمانی دیابت شهر یزد در سال 1397

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 549

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED20_095

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398

Abstract:

سابقه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری متابولیک در جهان می باشد. با توجه به مزمن بودن بیماری و اینکه مسئولیت بیش از %95مراقبت ها بر عهده ی خود بیمار می باشد، بیماران به رفتار های خودمراقبتی ویژه ای تا پایان عمر نیاز دارند. خودمراقبتی از راهکارهای اساسی جهت کنترل بیماری دیابت محسوب می شود. مطالعات متعدد، علت عدم انجام خودمراقبتی مطلوب در بیماران دیابتی را موانع روانی می دانند و بنظر می رسد یکی از عوامل موثر بر خودمراقبتی پریشانی عاطفی باشد. پریشانی عاطفی بیماران دیابتی، نگرانی و اضطرابی است که مرتبط با بیماری دیابت می باشد. از آنجا که تاکنون مطالعه ای ارتباط بین خودمراقبتی با پریشانی عاطفی را نسنجیده است، بنابراین این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین خودمراقبتی با پریشانی عاطفی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها : در این مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی، تعداد 380 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو، از میان افراد مراجعه کننده به مرکز تحقیقات درمانی دیابت یزد در سال 1397 به صورت در دسترس انتخاب شدند. معیارهای ورود به مطالعه شامل: داشتن دیابت نوع دو به مدت 6 ماه، داشتن حداقل سواد خواندن و نوشتن و تمایل به شرکت در پژوهش بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه پریشانی عاطفی مختص بیماران دیابتی و پرسشنامه خودمراقبتی بیماران دیابتی بود. داده ها پس از جمع آوری، از طریق نرم افزار آماری SPSSنسخه 21 و آزمون های آماری توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره خودمراقبتی بیماران 56/65 13/13 و میانگین نمره پریشانی عاطفی آنان 40/82 15/15 بود. در این میان اکثر بیماران دارای نمره خودمراقبتی و پریشانی عاطفی در حد متوسط بودند. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون، بین نمره خودمراقبتی و پریشانی عاطفی بیماران دیابتی همبستگی منفی و معنی دار مشاهده شد ( =r 0/25 -، 01/0 = p).نتیجه گیری: با توجه به اینکه کاهش پریشانی عاطفی به عنوان عامل تعیین کننده بهبود رفتارهای خود مراقبتی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است، نیاز توجه به آن، جهت پیشگیری از عوارض دیابت و افزایش رفتارهای خود مراقبتی احساس می شود. از این رو لازم است برنامه های آموزشی و مشاوره ای جهت کاهش پریشانی عاطفی بیماران دیابتی اجرا شود.

Authors

محمود کاظمی نسب

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران