مقایسه شاخص های انتروپومتریک و ترکیب توده بدنی بین دو گروه افراد دارای خواب کافی و ناکافی در کوهورت فسا

سابقه و هدف: در دهه های اخیر افزایش قابل توجهی در شیوع چاقی مشاهده شده است که سازمان سلامت جهانی از چاقی به عنوان اپیدمی جهانی یاد کرده است.گرچه چاقی میتواند تحت تاثیر ژنتیک باشد اما فاکتورهای محیطی و شیوه زندگی میتواند نقش به سزایی داشته باشد.خواب میتواند به عنوان یکی از این فاکتورهای محیطی موثر در چاقی مطرح شود.محرومیت از خواب کافی باعث کاهش فعالیت بدنی و تغییر در تعادل انرژی دریافتی شود.بنابراین تصمیم گرفتیم تا میزان خواب افراد را به عنوان یک ریسک فاکتور احتمالی برای چاقی بر اساس شاخص های انتروپومتریک و ترکیب توده بدنی افراد مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که از داده های تمامی افراد تحت نظر در کوهورت فسا استفاده شده است.ازافراد رضایت کتبی آگاهانه اخذ گردید.عادات خواب هر فرد از نظر زمانی با تفریق ساعت بیداری از ساعت به خواب رفتن افراد به صورت ساعت محاسبه شد. شاخص توده ی بدنی (BMI) نیز با استفاده از فرمول تقسیم وزن بر حسب کیلو گرم و مجذور قد بر حسب متر محاسبه گردید.همچنین جهت سنجش body composition افراد از روش آنالیز امپدانس بیوالکتریک استفاده شد. شاخص های انتروپومتریک شامل دور مچ ، دور لگن و دور کمر توسط فرد اموزش دیده شده اندازه گیری شد.بر اساس تعریف National Sleep Foundation خواب شبانه کمتر از 8 ساعت به عنوان خواب ناکافی تلقی شد و افراد به دو گروه تقسیم شدند.جهت آنالیز بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد.کلیه انالیزها با استفاده از نرم افزار SPSS 15و در سطح معنی دارای 0.05 انجام شد. یافته ها:10136 نفر وارد مطالعه شدند که 5556زن و 4580مرد بودند.میانگین سنی افراد 48.63 و همچنین میانگین شاخص توده بدنی25.65 بود که تفاوتی بین افراد مشاهده نشد.((P-value> 0.05تعداد افراد از نظر ساعت خواب در گروه کمتر از 8 ساعت6839=نفر و در گروه مساوی و بیشتر از 8 ساعت3297=نفر بود. در مردها دور مچ ، دور لگن و دور کمر و BMI بین دو گروه خواب کافی و ناکافی تفاوت معناداری وجود داشت .(P-value<.0001).همچنین زن ها در دور لگن و دور کمر و BMI بین دو گروه تفاوت داشتند (P-value<.0001) اما دور مچ باP-value=.095 تفاوتی بین دو گروه نداشت.در هر دو جنس بین دو گروه در داده های ترکیب توده بدنی ، توده چربی هردو دست ، هردو ران و شکم تفاوت معناداری گزارش شد.((P-value=.001نرخ متابولیسم پایه در مردها در بین دو گروه تفاوت داشت((P-value<.0001،اما در خانم ها باP-value=.170 تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد.همچنین میزان آب بدن افراد بین دو گروه تفاوت معناداری نشان داد (P-value<.0001).نتیجه گیری : به طور کلی افراد با خواب ناکافی دور لگن و دور کمر وBMIبیشتری نسبت به افراد با خواب کافی داشتند که به معنای چاقی بیشتر این افراد و همچنین جثه بزرگتر انها می باشد.همچنین توده چربی بدنی انها در قسمت های مختلف بدن از جمله شکم،ران و دست ها در مقایسه با افراد گروه دارای خواب کافی بیشتر بود.بنابراین مطالعه ما نشان داد که خواب کافی(بیشتر از 8 ساعت)میتواند افراد را کمتر در معرض چاقی و افزایش توده چربی بدن قرار دهد.

Keywords:

خواب کافی , ترکیب توده بدنی , شاخص انتروپومتریک , چاقی