مقایسه ی درمان شکستگی های اینترتروکانتریک در بیماران مسن با ریسک بالا توسط اکسترنال فیکساسیون در برابر اسکلتال تراکشن

سابقه و هدف: درمان های متعددی برای شکستگی اینترتروکانتریک ذکر شده است. به نظر می رسد نتایج درمان با اکسترنال فیکساتور دربیماران مسن با ریسک بالا از نظر بیماری های پزشکی مطلوب است. به علاوه، مرگ و میر ناشی از این درمان کمتر از سایر درمانها می-باشد. هدف از این مطالعه مقایسه ی دو درمان متفاوت برای شکستگی های اینترتروکانتریک در افراد مسن و با ریسک بالا بود.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد. 60 بیمار مسن با ریسک بالا با میانگین سنی 78 سال به-صورت تصادفی به دو گروه درمانی تقسیم شدند. در گروه اول درمان با اسکلتال تراکشن و در گروه دوم درمان با اکسترنال فیکساتورانجام شد.نتایج: همه شکستگی ها بهبود پیدا کردند. ریداکشن قابل قبول در 8 بیمار از گروه اسکلتال تراکشن و 26 بیمار از گروه اکسترنالفیکساتور مشاهده شد. میانگین مدت بستری در گروه اول و گروه دوم بهترتیب 14/3 و 2/2 روز بود. تفاوت بین دو گروه با توجه به میزان ریداکشن قابل قبول و مدت بستری از نظر آماری معنی دار بود (P<0/05)؛ 12 ماه بعد از جراحی میانگین (Harris Hip Score(HHS در گروه اول و دوم به ترتیب 57 و 66 بود که تفاوت معنی دار نبود. نتیجه گیری: درمان با اکسترنال فیکساتور درمانی موثر برای شکستگی های اینترتروکانتریک در افراد مسن و با ریسک بالا میباشد.مزایای این روش شامل سریع و ساده بودن آن، خونریزی کم، کم بودن مواجهه با اشعه، ترخیص زودرس از بیمارستان، هزینه های کمترو نتایج عملی مطلوب می باشد.

Keywords:

شکستگی اینترتروکانتریک , اکسترنال فیکساتور , اسکلتال تراکشن , Harris Hip Score