نقش حسابداری در فرایند مسیولیت پاسخگویی واحدهای بخش عمومی

در دهه هشتاد میلادی با پیدایش نهضت مدیریت عمومی نوین به عنوان یک پارادایم اصلاح گرایانه در جهتاجرای هرچه بهتر وظایف واحدهای بخش عمومی برخی کشورها نظیر استرالیا و نیوزلند با تغییر نظام حسابداری خود بهمدل شبه بازرگانی به عنوان کشورهای پیشرو در گزینش این تفکر، بستر و زیرساخت لازم را جهت برقراری مطلوب اینحوزه مدیریت نوین فراهم آوردند. در این بین واحدهای بخش عمومی استرالیا و نیوزلند در راستای بکارگیری مدلحسابداری تعهدی اقدام به شناسایی و اندازه گیری دارایی ها و منابع تحت کنترل خود به واحد پولی نمودند. ناتوانیروش ها و رویه های فعلی حسابداری در برآورد و ارزش گذاری منابعی همچون آثار باستانی، تاریخی، هنری و... که بهعنوان سمبل و نشانه های فرهنگی و تاریخی یک ملت بحساب آمده باعث گردیده که مقامات و مدیران این واحدها درتعیین ارزش پولی این دارایی های غیرمالی از روش های غیر متعارف وغیر قابل قبول از منظر حسابداری جهت برآوردآنها استفاده نموده که این امر انتقادهای بیشماری را بر ویژگی های کیفی گزارشات مالی اینگونه واحدها وارد ساختهاست؛ که سرانجام مقامات و مراجع استانداردگذاری دو کشور را مجاب نمود، تا زمانی که اندازه گیری این دارایی ها باشواهد و مدارک قابل قبول و دارای پشتوانه انجام نگیرد شناسایی آنها تحت عنوان دارایی در متن گزارشات مالی ازسوی واحدهای بخش عمومی منع شده و این واحدها فقط می توانند که ارزش پولی آنها و روش های ارزش گذاری واندازه گیری به همراه دلایل افشاء در یادداشت های پیوست ارایه نمایند که این امر از سوی مخالفان نوعی عقب نشینی ازبکارگیری کامل مدل گزارشگری شبه بازرگانی قلمداد می شود.

نقش حسابداری در فرایند مسیولیت پاسخگویی واحدهای بخش عمومی Keywords:

ارزشگذاری , حسابداری تعهدی , دارایی های غیرمالی , مسیولیت پاسخگویی