بررسی ارتباط بین میزان پروتئینوری و شدت فیبروز در بیماران پیوند کلیه

مقدمه یکی از عوارض شایع و مهم پس از پیوند کلیه ،پروتئینوری می‎باشد .ایجاد پروتئینوری در بیمار پیوند کلیه تاثیر مهمی بر بقای گرافت و بیمار دارد. از طرف دیگر فیبروز بینابینی /آتروفی توبولی یک اندکس هیستولوژیک می‎باشد، این فاکتور هیستولوژیک نیز با سرنوشت گرافت ارتباط نزدیکی دارد. پروتئینوری یک نشانه ایجاد فیبروز بینابینی/آتروفی توبولی می‎‎باشد. روش کار از تاریخ نوامبر 2013 تا نوامبر 2018 تمام بیمارانی که در بیمارستان منتصریه تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. در صورتی که بیمارانی که دچار پروتئینوری و یا افزایش کراتینین میشدند تحت بیوپسی کلیه قرار گرفتند. میزان پروتئینوری و اطلاعات دموگرافیک بیماران ثبت شد. در نمونه‎های بیوپسی شدت فیبروز و آتروفی توبولی اندازه گیری شد. سپس ارتباط بین میزان پروتئینوری و شدت فیبروز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج از 60 بیمار مورد مطالعه، 25%بیماران پروتئینوری در حد نفروتیک و 75%بیماران پروتئینوری در حد کمتر از نفروتیک داشتند. با توجه به شدت فیبروز، بیماران را به سه دسته تقسیم کردیم: خفیف (IFTA%<20ومتوسط IFTA%20-40) و شدید (IFTA≥ 40). شیوع IFTA در 8/57 % خفیف، متوسط در 8/32% وشدید در 4/9% بود. براساس نتایج این مطالعه، ارتباط مقدار پروتئینوری و شدت فیبروزارتباط معنی داروجود داشت. بیماران مبتلا به پروتئینوریدر حد نفروتیک فیبروز بیشتر داشتند (005/0> p). نتیجه ­گیری با توجه به نتایج این مطالعه،  در صورت بروز پروتئینوری در بیماران پیوند کلیه جهت پیشگیری از آسیب غیرقابل برگشت کلیوی هر چه سریع‎تر باید اقدامات لازم انجام شود.

Keywords:

پیوند کلیه , پروتئینوری , فیبروز بینابینی , آتروفی توبولی