رابطه بین امید به زندگی، هوش معنوی و هوش هیجانی در دانش آموزان متوسطه استان مازندران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین امید به زندگی، هوش معنوی و هوش هیجانی در دانش آموزان متوسطه استان مازنداران می باشد. جامعه آماری این پژوهش 1327 نفر از دانش آموزان بوده که با روش نمونه گیری کرجسی و مورگان 300 انتخاب شده است. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های هوش معنوی،هوش هیجانی و امید به زندگی استفاده شده است. طرح تحقیق از نوع همبستگی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمارها از نظیر میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استباطی از آزمون پیرسون و رگرسیون چندگان همزمان جهت بررسی متغیرها استفاده و در نهایت از SPSS21 استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که بین ابعاد هوش معنوی و ابعاد هوش هیجانی با امید به زندگی دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد. در نتیجه می توان گفت که ابعاد هوش معنوی و ابعاد هوش هیجانی قادر به پیش بینی امید به زندگی دانشجویان می باشد.

Keywords:

هوش معنوی , هوش هیجانی , امید به زندگی , دانش آموزان متوسطه