همبستگی بین شدت اختلالات خواندن و عملکردهای بینایی در افراد دیسلکسی 10-7 سال

مقدمه: هدف از این مطالعه ارزیابی و مقاییه فانکشن های بینایی در دو گروه دیسلکیسی و کنترل وتعیین همبستگی بین شدت اختلالات خواندن و عملکردهای بینایی در افراد دیسلکیسی 10-7 سال می باشد.روش: این مطالعه روی 64 کوک 32 نفر دیسلکیمی و 32 نفر نرمال 7 تا 10 سال در پایه تحصیلی اول تا چهار دبستان انجام شد.کودکان نارسا خوان با استفاده از آزمون استاندارد نما در سه گروه با اختلالات خواندن خفیف ، متوسط و شدید قرار گرفتند و سپس معاینات کامل اپتومتری شامل حدت بینایی، میزان عیب انکسار، وضعیت انحرافات آشکار و مخفی دید دوچشمی، دید عمق، دامنه تطابق افراد مشخص شد ودر نهایت پس از بررسی فانکشن های بینایی و مقایسه ی آنها در دو گروه، میزان ارتباط و همبستگی شدت اختلالات خواندن در افراد نارساخوان بما مشکلات بینایی نیزتعیین گردیدیافته ها: نتایج نشان داد که هیچ تفاوت معنی داری در تست های ویژوال فانکشمن بجز در حدت دید عمق که در گروه دیسلکسی در مقایسه با گروه کنترل، بدتر بود، دیده نشد p=0.007 و هیچ ارتباط و همبستگی معنی داری بین شدت اختلالات خواندن وعملکردهای بینایی وجود نداشت و فقط در فوریای نزدیک (اگزوفوریا) ارتباط و همبستگی نزدیکی با شدت دیسلکسی دیده شد. p= 0.003 نتیجه گیری: این مطالعه هم در راستای بعضی از مطالعات قبلی تاکید می کند که علاوه بر اختلالات واج شناسی که اصلی ترین و مهم ترین مشکل در افراد دیسلکسی است، اختلالات حرکتی چشم مانند فوریاها نیز در این افراد موجب ناپایداری فیکسیشن و بی ثباتی دید دوچشمی می شود و بطور مستقیم روی سرعت و کیفیت خواندن افراد نارساخوان تاثیر می گذارد. همچنین نتایج این مطالعه به اهمیت غربالگری اولیه و همچنین اثر گذاری و رابطه ی بین ایمن دو تئوری رایج (ویژوال استرس و نقص سیستم مگنو سلولار) تاکید می کند

Keywords:

دییلکیی , شدت اختلالات خواندن , عملکردهای بینایی