اثر کاهش سطح پروتئین جیره و استفاده از لیزین و متیونین محافظت شده بر عملکرد گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی

سابقه و هدف: در مطالعات پیشین در جیره های کم پروتئین، عمدتا از منابع خالص متیونین یا منابع توام لیزین و متیونین استفاده شده و در مطالعات محدودی از منبع خالص لیزین محافظت شده جهت متعادل کردن نسبت لیزین به متیونین استفاده شده است. به نظر می رسد که بررسی اثر استفاده انفرادی و هم زمان اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین در جیره های کم پروتئین برای دست یابی به حداکثر عملکرد خصوصا در اوایل دوره شیردهی مفید باشد. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثر کاهش سطح پروتئین جیره و استفاده انفرادی و هم زمان از اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین بر تولید و ترکیبات شیر و غلظت متابولیت های شیمیایی خون گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از 8 راس گاو شیرده هلشتاین با میانگین روزهای شیردهی 37±89 روز در قالب طرح تکرار در زمان در دو دوره سه هفته ای (17 روز عادت دهی و 4 روز نمونه گیری) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه فرموله شده با 17/8 درصد پروتئین خام، 2) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام به علاوه 6 گرم در روز لیزین محافظت شده ، 3) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام همراه با 13 گرم در روز متیونین محافظت شده ، 4) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام همراه با 6 گرم لیزین و 13 گرم متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای بودند. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ماده خشک مصرفی، درصد چربی و پروتئین شیر، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار، pH مایع شکمبه و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (0.05تولید شیر و بازدهی خوراک مصرفی نشان داد که کاهش سطح پروتئین جیره و افزودن لیزین و متیونین محافظت شده به صورت انفرادی و هم زمان موجب افزایش معنی داری تولید شیر و بازده خوراک مصرفی در بیشتر تیمارها نسبت به گروه شاهد شد (0.05> P). اما در مقایسات مستقل بین تیمار لیزین و متیونین محافظت شده در تولید شیر و بازدهی خوراک مصرفی اختلاف معنی داری وجود نداشت (0.05 P) غلظت نیتروژن اوره ای شیر نسبت به گروه شاهد شد (به ترتیب 12/36، 12/74، 13/12، نسبت به 15/37). افزودن متیونین و لیزین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای (به صورت انفرادی و هم زمان باهم) موجب افزایش معنی دار غلظت آلبومین و پروتئین کل سرم نسبت به گروه شاهد شد (0.05> P). در گاوهای دریافت کننده ی متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای غلظت نیتروژن اوره ای سرم نسبت به تیمار شاهد کمتر بود (0.05> P). افزودن متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای (به صورت انفرادی و هم زمان با لیزین) موجب افزایش معنی دار غلظت گلوکز سرم گاوها در اوایل دوره شیردهی شد (0.05> P). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که با کاهش میزان پروتئین جیره از 17/8 درصد به 16/5 درصد در اوایل دوره شیردهی و استفاده از اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین بدون تاثیر منفی بر عملکرد، بازده استفاده از نیتروژن خوراک افزایش یافت. همچنین نتایج حاصل از این مطالعات نشان داد که استفاده توام از لیزین و متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای نسبت به استفاده انفرادی از آن ها سبب بهبود بیشتری بر عملکرد گاوهای شیرده در اوایل دوره شیردهی شد.

اثر کاهش سطح پروتئین جیره و استفاده از لیزین و متیونین محافظت شده بر عملکرد گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی Keywords:

اسیدهای آمینه محافظت شده , بازده نیتروژن , تولید شیر , گاوشیرده , گلوکز