تاثیر تریاژ به روش ESI در بهبود زمان تزریق فیبرینولیتیک در مبتلایان به انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه ST

مقدمه: آنفارکتوس حاد میوکارد یکی از شایعترین بیماریها در سراسر جهان و اولین علت مرگ در ایران به شمار می رود.درمان برقراری مجدد جریان خون، سنگ بنای اصلی درمان  در این بیماران است و درمان ترومبولیتیک زودرس باعت برقراری مجدد بهتر جریان خون کرونری و کاهش قابل توجه میزان مرگ و میر و نیز آنفارکتوس مجدد  در آنها می گردد. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی تاثیر تریاژ به روش ESI در بهبود زمان  شروع این درمان ، در بیماران با آنفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه ST  در بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امام رضا(ع) مشهد است. روش کار: این مطالعه توصیفی مشاهده ای و آینده نگر در بیمارستان امام رضا از سال 1388-1389 انجام شده است. قبل و بعد از استقرار سیستم تریاژ ESI ، که در 210 بیمار با انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه STانجام شد ، مدت زمان  door-to-ECG( زمان ورود تا انجام الکتروکاردیوگرام) و  door-to-needle (زمان ورود تا دریافت فیبرینولیتیک ) در بین دو گروه بیماران تریاژ شده به طریق  spot check  و بیماران تریاژ شده از طریق  سیستم تریاژ ESI به طریق آماری مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه210 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. 105 بیمار در گروه تریاژ spot check و 105 بیمار دز گروه تریاژ ESI قرار داشتند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 36/1±56/55 بود. مدت زمان door-to-ECG در بیماران گروه تریاژ ESI به طور معناداری پایین تر از از گروه تریاژ spot check بود (33/10±02/15 دقیقه در مقابل  38/10±35 دقیقه) . مدت زمان door-to-needle هم به طور معناداری در بیماران گروه تریاژ ESI پایین تر  از گروه تریاژ spot check بود (03/6±56/30  دقیقه در مقابل 10/11±23/50  دقیقه).    نتیچه گیری:استفاده از تریاژ ESI  باعت کاهش قابل توجه در زمان door-to-ECG و  door-to-needle در بیماران آنفارکتوس حاد قلبی و درنتیجه موجب کاهش عوارض و مرگ و میر در این بیماران می شود.

Keywords:

ترومبولیتیک تراپی , انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه ST , استرپتوکیناز , تریاژ ESI