بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتئین خام و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم پروتئین در مرحله رشد بلدرچین های ژاپنی

 تاثیر سطوح مختلف پروتئین خام و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم پروتئین با استفاده از 450 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یک روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروتئین خام (18، 20 و 22 درصد) و سه سطح آنزیم پروتئاز (صفر، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با نه تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار از سن یک تا 35 روزگیبررسی شد.  در دوره سنی یک تا 21 روزگی، بیشترین اضافه وزن و مصرف خوراک در جیره های حاوی 22 درصد پروتئین خام مشاهده شد (0/05> P).  پرندگانی که از سطح 200 میلی گرم بر کیلوگرم آنزیم استفاده کرده بودند، افزایش وزن و مصرف خوراک بیشتری را نسبت به گروهی که از جیره فاقد آنزیم تغذیه شدند داشتند و بهترین ضریب تبدیل در سطح 400 میلی گرم بر کیلوگرم آنزیم مشاهده شد (0/05> P). در دوره 22 تا 35 روزگی، سطوح مختلف پروتئین و آنزیم تاثیری بر عملکرد بلدرچین ها نداشتند. بازده لاشه بلدرچین های تغذیه شده با سطوح 20 و 22 درصد پروتئین خامبهتر از پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 18 درصد پروتئین بود (0/05> P) و افزودن آنزیم  وزن نسبی لاشه، ران و سینه را بهبود داد(0/05> P). قابلیت هضم پروتئین خام در بازه زمانی13 تا 15 روزگی با افزایش سطح پروتئین خام، کاهش و باافزودن 200 میلی گرم بر کیلوگرم آنزیم پروتئاز، افزایش یافت (0/05> P). براساس نتایج حاصل، سطح مناسب پروتئین خام جیره بلدرچین های ژاپنی جهت دستیابی به عملکرد بهینه برای دوره یک تا 21 روزگی 22 درصد و برای 22 تا 35 روزگی، 18 درصد می باشد. همچنین استفاده از سطح 200 میلی گرم بر کیلوگرم آنزیم پروتئاز برای دوره یک تا 21 روزگی توصیه می شود.

Keywords:

آنزیم پروتئاز , بلدرچین ژاپنی , خصوصیات لاشه , سطح پروتئین , عملکرد , قابلیت هضم