ارائه مدلی بر مبنای میانگین– آنتروپی– چولگی برای بهینه سازی

بازده اوراق بهادار در دنیای واقعی معمولا مبهم و نادقیق است. محققان رویکردهای گوناگونی را برای مدل کردن بازده بکار گرفته اند. یکی از رویکردهای بکار گرفته شده در این زمینه، استفاده از منطق فازی می باشد. در این میان، مطالعات زیادی در زمینه معرفی معیار ریسک در جهت بهینه سازی پرتفوی فازی صورت گرفته است. یکی از معیارهای جدید در این زمینه آنتروپی است که بر خلاف واریانس، وابسته به تقارن توزیع بازده دارایی ها نیست. در مقاله پیش رو مدلی بر مبنای میانگین- آنتروپی- چولگی برای حل مساله بهینه سازی پرتفوی ارائه شده است. از تئوری اعتبار برای محاسبه پارامترهای مورد نیاز استفاده شده است. برای مقایسه این مدل و مدل میانگین- واریانس از شاخص عملکرد اقتصادی استفاده شده است و در انتها با بکار بردن داده های بورس اوراق بهادار تهران نشان داده شده است، مدلی که بر مبنای میانگین- آنتروپی- چولگی دارای شاخص عملکرد اقتصادی بالاتری است.

Keywords:

بهینه سازی پرتفوی فازی , مدل میانگن – آنتروپی – چولگی , نظریه اعتبار , شاخص عملکرد اقتصادی