نقش محیط مصنوع در پایداری شهری، با تاکید ویژه بر بر قابلیت پیاده مداری در محلات مسکونی، نمونه مورد مطالعه: شهر سنندج.

تحولات اخیر در زندگی شهری نظیر افزایش روبه رشد وسایل نقلیه شخصی و اثرات نامطلوب زیست­محیطی، کم تحرکی فیزیکی و پیامدهای ناشی از آن، نگرانی جامعه جهانی را نسبت به سلامت شهروندان به عنوان مولفه اصلی توسعه پایدار پدید آورده است. هدف این پژوهش، ارزیابی عینی و ذهنی کیفیت­های پیاده­مداری محیطی بر فعالیت­های فیزیکی ساکنان، به ویژه پیاده­روی به عنوان پایدارترین فرم جابه­جایی و حمل­ونقل و تبیین رابطه بین این دو مجموعه از کیفیت­ها در چهار محدوده مختلف سنندج است. داده­های ذهنی در رابطه با سطح سلامت، فعالیت­های فیزیکی و ادراک از محیط محل سکونت با استفاده از پرسشنامه گردآوری شده است. در روش عینی، جمع­آوری اطلاعات متناسب با عوامل مورد بررسی، با بهره­گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام شد. برای تحلیل روابط بین محیط ادراک شده با فعالیت­های فیزیکی و تعیین روابط بین متغیرها از نرم­افزار SPSS استفاده شده است. داده­های عینی نیز با استفاده لایه کاربری اراضی و شبکه معابر توسط GIS محاسبه شد. داده­های به­دست آمده در شاخص­های walkability index و  Smartraq وارد و سطح پیاده مداری عینی محیط محدوده­ها محاسبه شده است، به این ترتیب اولویت اعتبار شاخص­های ذهنی و عینی مشخص می­شود. بر اساس امتیاز حاصل از داده­های عینی توسط هر دودسته شاخص­های پیاده­مداری هر یک از محدوده­ها امتیاز بندی شده و تحت عنوان محدوده­های خیلی پیاده­مدار تا ضعیف طبقه­بندی شده­ است. در مرحله پایانی پژوهش، با استفاده از تحلیل عاملی در نرم­افزار Amos روابط و تاثیرگذاری متغیرهای مورد بررسی مشخص شده است. نتایج این پژوهش نشان داده که برخلاف تاثیرپذیری فعالیت­های فیزیکی از پیاده­مداری عینی محیط، این کیفیات ارتباط چشم­گیری با فعالیت­های فیزیکی ساکنان نداشته، بلکه با تاثیرگذاری بر کیفیت­های ذهنی، به عنوان متغیر میانجی، فعالیت­های فیزیکی را تحت تاثیر قرار می­دهد.

Keywords:

توسعه پایدار , روش های عینی و ذهنی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , فعالیت های فیزیکی , شهر سنندج