بررسی تئوری و عملی اثرات پراکنش پرتو رادیوگرافی در رادیو گرافی فولاد با ضخامت بالا

رادیوگرافی از مهمترین ابزارهای تشخیصی در صنعت بشمار میرود و سابقه ای بیش از یک قرن دارد. علیرغم پیشرفتهای فراوان در رادیوگرافی، رادیوگرافی از ضخامتهای بالا همچنان با دشواریهائی روبروست. مهمترین عامل این دشواری پراکنش فوتونها (پدیده کامپتون) میباشد. این موضوع در رادیوگرافی از بدنه راکتورهای اتمی که ضخامت بالائی دارند اهمیت ویژهای می یابد. به عنوان مثال ضخامت فولاد بدنه راکتورهای روسی VVER-440حدود 140 م.م میباشد که در راکتورهای VVER-1000 (تیپ نیروگاه اتمی بوشهر) به 280 م.م افزایش یافته است. در این تحقیق به بررسی امکان آشکارسازی عیوب با حداقل ٪2 ضخامت فولادهائی با ضخامت 1 الی 40 میلیمتر با رویکرد روسی پرداخته شده است. رادیوگرافی از ضخامتهای بالاتر در مرحله ی بعدی این پروزه انجام خواهد گرفت. در این تحقیق نشان داده شده است که نوع پرتو در بالابردن حساسیت آشکارسازی عیوب نقش بسزایی دارد. بگونه ای که پرتوهای گاما از نظر محاسباتی جوابگو نبودند، اما پرتوهای X با استاندارد روسیГОСТ-20426 و استاندارد جهانی EN-444 انطباق کامل داشتند.

Keywords:

رادیوگرافی , پراکندگی فوتونی , پرتوهای x و گاما , راکتورهای هسته ای