تاثیر بنزیل آدنین و نیترات پتاسیم بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی گل نرگس (Narcissus tazetta L.)

تنظیم کننده های رشد مختلفی برای بهبود کیفیت گل بریده در گیاهان پیازی استفاده می شوند ولی تاثیر آن ها به ژنوتیپ و شرایط رشد گیاه مانند وضعیت تغذیه گیاه نیز بستگی دارد. این آزمایش به منظور بررسی برهمکنش بنزیل آدنین با غلظت های (0، 100، 200  و 500 میلی گرم در لیتر) به دو روش (خیساندن سوخ ها به مدت 24 ساعت پیش از کشت، محلول پاشی در مراحل اولیه ظهور گل آذین) و نیترات پتاسیم با مقادیر (0، 1، 2، 4 گرم در کیلوگرم خاک به­صورت تغذیه خاکی) نیز در دو مرحله (سه برگی و در مرحله متورم شدن گل آذین در میان برگ ها) بر قطر گلچه و ساقه گل، ارتفاع ساقه گل دهنده، شمار گل در سوخ، وزن تر و خشک گل، عمر گلجایی گل بریده و کربوهیدرات های محلول و پروتئین برگ نرگس در کشت گلدانی در شرایط مزرعه­ای انجام شد. نتایج نشان داد همه صفات موردبررسی پس از کاربرد تیمارهای بنزیل آدنین تغییرهای معنی داری داشتند که نشان می دهد، نرگس نسبت به سایتوکینین حساسیت مثبت دارد. از نظر آماری تیمار نیترات پتاسیم اثر معنی داری بر شمار گل در سوخ، وزن تر و خشک گل، عمر گلجایی گل بریده نداشت. اما برهمکنش تاثیر بنزیل آدنین و نیترات پتاسیم در غلظت های بالا موجب افزایش معنی دار در قطر گلچه و ساقه، وزن تر و خشک گل، عمر گلجایی گل بریده و میزان کربوهیدرات های محلول و پروتئین برگ شد. تغییر در ویژگی ‎های ریخت شناسی و بیوشیمیایی در نتیجه کاربرد بنزیل آدنین و نیترات پتاسیم، کیفیت گل بریده نرگس را به طور مثبتی تغییر داد.

Keywords:

تنظیم کننده رشد , کیفیت گلدهی , گل بریده , گیاه زینتی , نیتروژن