مقایسه میزان افزایش طول مدت بارداری در تجویز شیاف پروژسترون و قرص دوفاستون در بارداری های مبتلا به زایمان زودرس بعد از توقف روند زایمان
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 4,030
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-22-10_001
تاریخ نمایه سازی: 19 آذر 1398
Abstract:
مقدمه: میزان مرگ و میر و عوارض در نوزادانی که زودرس به دنیا می آیند، بیشتر است، لذا بایستی از وقوع زایمان زودرس جلوگیری کرد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان افزایش طول مدت بارداری در تجویز شیاف پروژسترون و قرص دوفاستون در بارداری های مبتلا به زایمان زودرس در صورت توقف روند زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 98-1397 بر روی 195 نفر از مادران باردار 37-18 سال که با حاملگی تک قلو و با تشخیص زایمان زودرس در سن بارداری 34-24 هفته با پرده های سالم در بیمارستان های دانشگاه مشهد بستری شدند، انجام شد. پس از درمان زایمان زودرس، در صورتی که روند زایمان متوقف شد، زنان باردار به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: (64 نفر در گروه شیاف پروژسترون، 65 نفر در گروه قرص دوفاستون و 65 نفر در گروه کنترل). دوفاستون به صورت قرص 10 میلی گرم، 2 بار در روز هر 12 ساعت و پروژسترون به صورت شیاف پروژسترون 200 میلی گرم روزانه تجویز شد. میزان افزایش طول مدت بارداری از شروع درمان تا زمان زایمان، سن حاملگی در زمان زایمان و نتایج نوزادی شامل: وزن موقع تولد، آپگار دقیقه اول و پنجم و بستری در NICU بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون های آنووا، کروسکال والیس و کای اسکوئر استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: در مقایسه نتایج شیاف پروژسترون نسبت به قرص دوفاستون، میانگین وزن نوزادان در گروه شیاف پروژسترون 9/115±293 گرم بیشتر بود (03/0=p). میان گروه های شیاف پروژسترون و قرص دوفاستون نسبت به کنترل به ترتیب، میانگین افزایش طول مدت بارداری 8/2±83/11 روز (01/0=p) و 8/2±2/7 روز (03/0=p)، میانگین وزن نوزادان 9/115±9/578 گرم (01/0=p) و 9/115±9/285 گرم (03/0=p)، میانه آپگار دقیقه اول (003/0=p) و پنجم (01/0=p) به طور معنی داری بیشتر بود؛ اما میانگین سن ختم بارداری فقط در گروه شیاف پروژسترون نسبت به کنترل، به طور معنی داری بیشتر بود (01/0=p) و در گروه قرص دوفاستون نسبت به کنترل، اختلاف معنی داری وجود نداشت (07/0=p). نتیجهگیری: شیاف پروژسترون و قرص دوفاستون باعث افزایش طول مدت و سن ختم بارداری، وزن نوزادان و میانه آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان شدند؛ اما شیاف پروژسترون در مقایسه با قرص دوفاستون در افزایش وزن نوزادان موثرتر بود.
Keywords:
Authors
مرضیه لطفعلی زاده
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
زینب خادمی
رزیدنت گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
آسیه ملکی
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مونا نجف نجفی
استادیار گروه پزشکی اجتماعی، واحد تحقیقات بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :