اولویت بندی مهمترین معیارهای موثر بر رویکرد تلفیقی از فرآیندهای مدیریت ریسک و مهندسی ارزش (مورد مطالعه:پروژه ایستگاه زیرزمینی خط 7 متروی تهران)

دو رویکرد مهم مهندسی ارزش و ریسک در مدیریت پروژه پیوند ناگسستنی نسبت به یکدیگر داشته که می بایست بصورت صریح و شفاف در یک برنامه هماهنگ به منظور کسب موفقیت پروژه، به طور مشخص بکار برده شوند. رویکرد بهبود دهنده مدیریت ریسک و مهندسی ارزش، یک متدولوژی ایجاد می کند که با ایجاد اندرکنش هایی بین تکنیک های مدیریت ریسک و مهندسی ارزش باعث افزایش کارایی این دو رویکرد می گردد. در این مقاله با انجام یک تحقیق در زمینه اولویت بندی مهم ترین معیارهای موثر بر رویکرد تلفیقی مدیریت ریسک و مهندسی ارزش در پروژه احداث ایستگاه زیرزمینی با خط 7 متروی تهران به بررسی این متدولوژی پرداخته می شود. به منظور دستیبابی به هدف تحقیق، پس از مطالعه و ارزیابی تحقیقات و مراجع موجود در این زمینه و مصاحبه با افراد متخصص به جمع آوری مهم ترین معیارها پرداخته شد و سپس این عوامل با استفاده از گام های روش تحلیل سلسله مراتبی AHP و نرم افزار Expert choice اولویت بندی شده و وزن نهایی آنها مشخص گردید. نتایج نشان می دهد که عامل اصلی مطالعات مهندسی ارزش با وزن ( 0/433) مهمترین عامل اصلی در ارزیابی عوامل موثر بر رویکرد تلفیقی از فرآیندهای مدیریت ریسک و مهندسی ارزش در فاز اجرای پروژه (مطالعه موردی: ایستگاه زیرزمینی خط 7 متروی تهران) می باشد، و ریسک های عوامل پروژه، عوامل تخصصی و عوامل مطالعات اولیه و عوامل ساختاری به ترتیب با وزن های 0,242 و 0,169 و 0,095 و 0,061 در رتبه های دوم تا پنجم قرار می گیرند. همچنین نتیجه نهایی اولویت بندی مهمترین ریسک های موثر بر رویکرد تلفیقی از فرآیندهای مدیریت ریسک و مهندسی ارزش در پروژه مطالعه موردی نشان داد که در ریسک عدم شرکت مشاوران طرح در مطالعات مربوط به مهندسی ارزش در پروژه ، دارای بیشترین وزن می باشد. 4 مورد مهم دیگر عبارتند از: بکارگیری نادرست نمودار FAST ارزش ، عدم اجرای مهندسی ارزش در زمان مناسب ، عدم انتخاب مسئول مناسب برای تیم مهندسی ارزش عدم تطابق مطالعات با شرایط .

Keywords:

رویکرد تلفیقی , مدیریت ریسک , مهندسی ارزش , تصمیم گیری چندمعیاره , ایستگاه زیرزمینی خط 7 متروی تهران.