تاثیر کمیت و کیفیت رواناب و زه آب خروجی از بام سبز فشرده در کاهش سیلاب شهری

بامهای سبز به عنوان یک وسیله ی مهم برای کنترل رواناب شهری و کاهش فشار در زیر ساخت های مرسوم تعبیه شده برای رواناب به دلیل توانایی آنها برای حفظ و نگهداری آب باران پیشنهاد شده است. هدف از این آزمایش بررسی اثر چهار فاکتور شیب، شدت بارندگی، ضخامت لایه سطحی و نوع اصلاحگر بر میزان رواناب ، زہاب خروجی و میزان مواد جامد موجود در زه آب می باشد. به منظور بررسی و راست آزمایی نتایج حاصل از اجرای کمیت و کیفیت طرح، پژوهش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه متغیر شدت بارش در سه سطح 35، 55 و 75 میلی متر در ساعت، پوشش لایه سطحی خاک به سه شکل خاک بایر، چمن و زئولیت 3 درصد، شیب در سه وضعیت : و 5 و 10 درصد و اندازه گیری میزان کدورت بود. همچنین شدت 15 میلی متر بر ساعت نیز مورد آزمایش و اندازه گیری قرار گرفت که در این شدت هیچگونه زهاب و روانابی وجود نداشت تمام در جعبه ها ذخیره شد لذا شدت های بالاتر مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر متقابل اصلاحگر شدت و ضخامت و نیز اثر متقابل سه تیمار شیب اصلاحگر و شدت بارندگی در سطح احتمال 0 / 01 درصد معنی دار می باشد. اثر متقابل تیمارهای شیب، اصلاحگر و ضخامت لایه سطحی در سطح احتمال 5درصد معنی دار می باشد و نیز اثر متقابل شدت و ضخامت، شیب و ضخامت، اصلاحگر و شدت بارندگی، شیب و شدت بارندگی در سطح احتمال0 / 06 درصد معنی دار می باشد. اثرات اصلی 4 تیمار در سطح احتمال 0/06 درصد معنی دار می باشد. ضریب تغییرات آزمایش میزان زهاب برابر 5 / 92 درصد می باشد . همچنین بیشترین املاح جامد خروجی مربوط به خاک بایر می باشد که در واقع نسبت به شدت 55 میلی متر در ساعت که زئولیت بیشتر بود با افزایش شدت بارش میزان املاح جامد در خاک بایر افزایش یافت.

Keywords:

زئولیت , بام سبز , رواناب , املاح جامد خروجی