بررسی تأثیر ارتفاع در میزان مصرف انرژی در ساختمان های مسکونی با رویکردی به توسعه ی پایدار(نمونه ی موردی: ساختمان های مسکونی شهرک رشدیه تبریز)

هدف این مقاله تبیین تأثیر ارتفاع ساختمان در میزان مصرف انرژی است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و شیوه ی تحقیق به صورت مطالعات میدانی و کتابخانه ای می باشد. با توجه به این که صنعت ساختمان سازی نقش عمده ای در مصرف انرژی در ایران داشته و در حدود 60 % از مصرف انرژی در کشور به این بخش اختصاص دارد، نحوه ی مدیریت مصرف انرژی در بخش ساختمان دارای اهمیت فراوانی است. شهر تبریز به عنوان یک کلان شهر، از یک سو با رشد سریع جمعیت و نیاز فزاینده به مسکن روبروست که این امر منجر به رشد آپارتمان سازی و ایجاد شهرک های جدید شده است و از سوی دیگر، مشکلاتی چون آلودگی هوا و کمبود انرژی، بر لزوم رعایت اصول پایداری در این بخش تأکید می کنند. در این راستا بررسی عوامل تأثیرگذار بر مصرف انرژی در ساختمان ضروری به نظر می رسد. در این مقاله پس از نگاهی به مفاهیم پایداری و توسعه ی پایدار و بحث مصرف انرژی در ساختمان، به بررسی سه گونه ساختمان در محدوده ی شهرک رشدیه در تبریز پرداخته شده است. شهرک رشدیه در بخش شمالی تبریز واقع شده و بافت آن ترکیبی از ساختمان های ویلایی تا برج های مسکونی می باشد. نمونه های مورد مطالعه شامل ساختمان های مسکونی ویلایی(گونه ی اول)،ساختمانهای 4-3 طبقه گونه ی دوم و ساختمانهای 10-8 طبقه(گونه ی سوم) می باشد و با بررسی میزان مصرف انرژی برق و گاز در فصول تابستان و زمستان به مقایسه و تحلیل روند مصرف انرژی با توجه به افزایش ارتفاع ساختمان پرداخته شده است. نتیجه ی این تحقیق حاکی از آن است که ساختمان های گونه ی دوم بهینه ترین حالت از نظر میزان مصرف انرژی است.

Keywords:

ارتفاع ساختمان , مصرف انرژی در ساختمان های مسکونی , توسعه ی پایدار , شهرک رشدیه در تبریز , میزان مصرف انرژی برق و گاز