بررسی تحلیلی ضرورت، فوائد و مزایای نظری و عملی دانش جریان شناسی

جریان شناسی از پدیده های نوپیدای عرصه های علم و فرهنگ و سیاست در جامعه ی ایران است و جلسات و نشست ها و آثار متعددی با این عنوان برگزار و تولید می شود؛ اما به دلیل نبود چارچوب نظری مشخص و انضباط علمی، محققان هر یک با گرایش های فکری و دغدغه های فرهنگی و جهت گیری های سیاسی خاص خود و بر اساس الگوی نظری پذیرفته شده شخصی آگاهانه و غیرآگاهانه خود، به مقوله بندی اندیشه ها و طبقه بندی کنش گران فرهنگی و توضیح پدیده های تاریخی، فکری و اجتماعی می پردازند و این امر سوءتفاهم ها، تشتت آراء و درهم ریختگی معرفتی را به دنبال داشته و مخاطبان را دچار سردرگمی و تحیر کرده است. بنابر بررسی صورت گرفته، جریان شناسی نه در حد یک سری مباحث ژورنالیستی، بلکه بایستی به عنوان یک دانش میان رشته ای مورد تحقیق قرار بگیرد. طبق این بررسی، جریان شناسی دانشی است که یکی از حقایق اجتماعی را به عنوان موضوع خود برگزیده که عبارت است از جریان . همچنین جریان نیز عبارت است از پدیده ی اجتماعی متشکل از مجموعه ی اصول و فروض معرفتی (=نظام مشترک معنایی) بوده که جمعیتی نظام یافته (=مدیریت شده) بر اساس آن عمل کرده و اثر می گذارند. جریان حقیقتی متشکل از ارکان متعدد است که با یکدیگر در ارتباط اند و جریان را به صورت یک سیستم شکل می دهند. این مقاله در تلاش است تا در راستای تثبیت و تقویت هویت دانشی جریان شناسی ، از طریق تحلیل منطقی تعریف این دانش و بررسی تولیدات موجود، ضرورت، فوائد و مزایای جریان شناسی را توضیح داده تا از این طریق، اهمیت پرداختن به جریان شناسی –آن هم بر اساس انضباط های مشخص علمی و روش شناسانه که جزو مقتضیات هر دانش است- هرچه بیشتر روشن گردد.

Keywords:

مفهوم شناسی , جریان , جریان شناسی , دانش جریان شناسی , ضرورت شناسی