مقایسه روش های زمین آمار در درون یابی سطح ایستابی ( مطالعه موردی: حوضه های دریاچه ارومیه)

میان­یابی یکی از مهم­ترین روش­هایی است که در مطالعات پهنه­­بندی مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور دستیابی به نقشه­های پیوسته و یکپارچه وپیش­بینی مقادیر نامعلوم، روش­های میان­یابی مورد استفاده قرار گرفته است. از آنجایی که اندازه­گیری سطح آب زیرزمینی خیلی سخت و همراه با هزینه است، لذا نقشه­های هم­سطح آب مورد استفاده قرار می­گیرد. هدف از این تحقیق، مقایسه دو روش زمین آمار کریجینگ و معکوس وزنی فاصله در درون­یابی سطح آب زیرزمینی حوضه­های غرب، جنوب و جنوب غرب دریاچه ارومیه می­باشد. در این مطالعه سطح ایستابی 634 چاه پیزومتر محدوده جنوب، غرب و جنوب غرب دریاچه ارومیه آذربایجان غربی در سال آبی 90-1389 مورد بررسی قرار گرفت. استقلال و ایستایی داده­ها با استفاده از آزمون والد-ولفوویتس مورد آزمون قرار گرفت. نقشه­های هم سطح آب با استفاده از روش­های کریجینگ و معکوس وزنی­فاصله، ترسیم گردید. نتایج نشان داد که روش­ کریجینگ نسبت به روش معکوس فاصله وزنی، نتایج بهتری را دارد.

Keywords:

درون یابی , مدل GS+ , سطح آب زیرزمینی , زمین آمار , کریجینگ , معکوس وزنی فاصله