محیط زیست از منظر فقهی ,حقوقی

محیط زیست موهبتی است خدایی که استفاده مفید از آن و حفاظت سالم نگاهداشتن، آن می تواند تاثیرات بسیار مثبتیدر زندگی انسان داشته باشد ؛ ازاینرو حق بهره مندی از آن را باید از مصادیق حقوق بشری یاد نمود، که قران کریم درآموزه های خود، بر مصونیت طبیعت و منابع طبیعی و تعادل زیست محیطی از هرگونه تجاوز و تعدی تاکید ورزیده است. وبر این اساس تجاوز و تعدی به طبیعت را فساد در زمین دانسته که عذاب اخروی و مسئولیت دنیوی را در پی خواهدداشت. بر اساس اصولی مانند اصل اباحه و اصل الجواز استفاده از محیط زیست اجازه داده شده و ازآنجاکه استفاده مفیداز آن باعث ایجاد نشاط و طراوت روحی و جسمی و انجام بهتر وظایف دینی، شغلی و اجتماعی می شود؛ این نوع استفاده،برتری دارد و درصورتیکه استفاده از محیط زیست باعث حفظ یا بازیافت سلامتی شود، می توان حکم مستحب یا حتیوجوب جهت استفاده از محیط زیست را اثبات کرد. راهکار عملی اسلام در حفاظت از محیط زیست، می توان در بخشاحیای موات یافت که در آن اسلام آنچنان بر احیا وزنده کردن محیط زیست اهمیت داده که حتی برای احیاکننده امتیازمالکیت را به رسمیت شناخته است تخریب یا اتلاف یا آلوده سازی محیط زیست بنا بر ادله فقهی زیادی همچون آیه هایقرآن، روایت ها، قاعدهی لا ضرر، دلیل عقل، سیره ی عقلا و .... منفی بوده و انسان موظف به حفظ محیط زیست و تامینسلامت آن است.

Keywords:

محیط زیست , حفاظت , قرآن , , لا ضرر , مبانی فقهی و حقوقی