بیوسنتز نانوذره نقره سبز با استفاده از عصاره گیاه گز و کاربرد آن در بهبود انبارمانی انگور سفید

تکنیک بیوسنتز نانوذرات سبز با استفاده از عصاره های گیاهی، یک روش پاک و غیر سمی بوده و محیط زیست را آلوده نمی کند. در این تحقیق ابتدا عصاره آبی برگ گیاه گز (Tamarix pallasii) برای تولید نانوذره نقره مورد استفاده قرار گرفت. ظهور رنگ قهوه ای متمایل به زرد نشان داد که نانو ذرات نقره تولید شده اند. سپس روش اسپکتروفتومتری در محدوده 400 تا 750 نانومتر برای تشخیص نانوذرات تولید شده مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از میکروسکوپی الکترونی مشخص شد که نانوذراتی در اندازه 30 تا 100 نانومتر در عصاره گیاه گز تولید شده اند. سپس میوه های تازه انگور سفید به مدت 2 ساعت در محلول های حاوی آب مقطر، عصاره برگی، نانوذره نقره شیمیایی و نانوذره نقره بیوسنتز شده از عصاره برگی قرار گرفتند و پارامترهای انبارمانی مورد مطالعه قرار گرفت. دو هفته پس از انبارمانی، تیمار نانوذره نقره شیمیایی و نانوذره نقره سبز، شاخص آلودگی انگور را در مقایسه با تیمار شاهد کاهش دادند. همچنین فعالیت جاروب کردن رادیکال های آزاد DPPH میوه های انگور پس از دو هفته انبارمانی تحت تاثیر تیمارهای نانوذره نقره شیمیایی و نانوذره نقره سبز در مقایسه با تیمار شاهد افزایش معنی دار نشان داد. نتایج این تحقیق نشان داد نانوذره نقره سبز همانند نانوذره نقره شیمیایی باعث افزایش کیفیت انگور در دوره انبارمانی می گردد و با توجه به اینکه نانوذره سبز غیر سمی بوده و محیط زیست را آلوده نمی کند، توصیه می گردد از نانوذره سبز بجای نانوذره شیمیایی برای اهداف انبارمانی استفاده گردد.

Keywords:

فعالیت آنتی اکسیدانت , نانوذره سبز , انبارمانی , انگور