کاربرد روش زمان دوام در طراحی جداساز لرزه ای بر پایه ی عملکرد لرزه ای قاب مهاربندی فولادی

جداسازی لرزه ای یکی از روش های ساده جهت کاهش خسارت زمین لرزه است که هم در امر مقاوم سازی سازه های موجود و هم در طراحی سازه های جدید مورد استفاده قرار می گیرید. در این روش نیاز لرزه ای سازه کاهش می یابد.از سوی دیگر استفاده مناسب از این روش مستلزم ارزیابی صحیح از رفتار لرزه ای سازه می باشد .دراین روش کل یا بخشی از سازه از زمین زیر آن به منظور کاهش پاسخ لرزه ای آن بخش در زمان رویداد زلزله جدا می شود. در این مقاله روش زمان دوام در طراحی سازه با قاب مهاربندی (BF) دارای جداگر لاستیکی با هسته سربی (LRB) بررسی خواهد شد.ابتدا سازه مورد نظر با استفاده از روش تحلیل دینامیکی طیفی طراحی می شود.سپس اثر جداسازلرزه ای بر رفتار سازه ای مورد بررسی قرار گرفته است و پارامترهایی نظیر تغییر مکان نسبی و زمان تناوب،درسازه ی بدون جداگر لرزه وسازه با جداگر لرزه ای با هم مقایسه می شوند.درمرحله بعد عملکردسازه تحت رکورد های زمان دوام مورد بررسی قرار می گیردوبا توجه به منحنی های عملکردسازه ومقایسه آنها باحدود مجاز عملکردی درصورت تجاوز ازآن با تغییر خصوصیات المان های جداگر لرز ه ای عملکرد سازه درمحدوده مجاز قرار می گیرد.

Keywords:

روش زمان دوام , جداسازی لرزه ای , قاب مهاربندی , جداگر لاستیکی با هسته سربی