باززنده سازی چشمه عمارت بهشهر و تغییر کاربری آن به مجتمع اقامتی_ بومگردی با رویکرد تعامل با طبیعت

بنای چشمه عمارت از جمله معدود کوشک های مربوط به دوران صفوی واقع در مازندران می باشد.، این بنای آجری که در دو طبقه و با پلان چهار صفه ساخته شده، قرن ها مورد توجه سیاحان خارجی و داخلی بوده است. این باغ در طی دوران آسیب های زیادی را متحمل شده و با توجه به زیبایی بنا و پتانسیل شهر بهشهر برای گردشگری این بنای تاریخی می تواند با جذب گردشگرهای داخلی و خارجی یکی از منابع درآمدزایی و اشتغالزایی برای جوانان بیکار شهرستان باشد . قطعا هر گردشگری نیازمند آن است که بعد از گشت و گذار و تفریح در جایی استراحت کند که علاوه بر داشتن آرامش و برآوردن نیازهای اولیه او بتواند بخشی از جذابیت سفر او را نیز تشکیل دهد. ساخت اقامتگاه ها بر اساس معماری سنتی و بومی منطقه و استفاده از مصالح بوم آورد پاسخگوی این نیازها است. هدف اصلی این تحقیق، باززنده سازی چشمه عمارت و کاربری های مجاور در این باغ با بهره گیری از الگوهای معماری و طراحی بومی و سنتی و تبدیل آن به مجموعه اقامتگاهی بومگردی است. نوع تحقیق توصیفی – تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و رجوع به اسناد گذشته و مطالعات میدانی استفاده شده است. در نتیجه تحقیق در قسمت باززنده سازی از الگوهای رایج داخلی و خارجی با تطبیق اصول معماری ایرانی و اسلامی و باغ های ایرانی بهره گرفته شده است. در نهایت بنای چشمه عمارت به کافه دراین مجموعه تبدیل شده و کاربرد عناصری از قبیل گیاه، آب و که در باغ سازی ایران قدیم، شاکله اصلی باغ را تشکیل می داده اند، در باززنده سازی چشمه عمارت لحاظ شده که نشانگر رابطه معماری با طبیعت است. شفافیت، ارتباط فضاها، سازمان دهی فضاها، پیوستگی فضاها، هندسه و تناسبات به کار رفته در این باغ و اقامتگاه مجاور همگی از نکته های قابل ملاحظه در طراحی و باززنده سازی است.

Keywords:

چشمه عمارت , اقامتگاه , باززنده سازی , رویکرد طبیعت , اکوتوریسم