نقدی بر شیوه آموزش درس هندسه ترسیمی از منظر توانش و دانش (در مقطع کاردانی رشته معماری در دانشگاه های ایران)

این مقاله محصول تحلیل و واکاوی بر روی آموزش درس هندسه ترسیمی در رشته معماری در مدارس معماری ایران می باشد و هدف بررسی شیوه های آموزش این درس در تقابل نظر (دانش) و عمل (توانش) می باشد. مقوله آموزش هندسه یکی از مقولات بسیار مهم و اساسی در فرآیند پرورش و تربیت دانشجویان در مدارس معماری می باشد. شیوه های تدریس درس هندسه ترسیمی در مدارس معماری ایران؛ عموما متکی بر نظر (وجوه دانشی) می باشد و در این میان متاسفانه این آموزش نظری مبتنی بر آموزش مبانی نظری هندسه نیز نمی باشد، بلکه آموزش انتزاعی و نسبتا غیرکاربردی است. سوال طرح شده این است که چه رابطه ای بین آموزش درس هندسه ترسیمی و نظام کارگاهی وجود دارد و آیا اعمال مباحث عملی در ارتقاء کیفیت آموزش این درس تاثیرگذار می باشد این مقاله در نظر دارد با مبنا قرار دادن شیوه آموزش رایج درس هندسه ترسیمی (متد دانش)، به ضرورت توجه به نظام کارگاهی به عنوان نوعی عامل انگیزه و محرک در بین دانشجویان این درس اشاره کند و شیوه صحیح تدریس هندسه ترسیمی را مبتنی بر مراتب توانش- دانش از معماری بخواند. آموزش سوای صورت دانشی نیازمند روشی است که به جای کتابت و نسخه برداری از متون در جهت آموزش، به خلاقیت و پرده برداری از استعدادهای نهفته دانشجویان متکی باشد. این درس نیازمند آن است که دانشجو با فضا و حیطه تخصصی این درس سوای آموزش دیدن، به صورت عملی آشنا گشته و بتواند ارتباط برقرار کند. در جهت بررسی و تبیین این تحقیق، از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است و گردآوری داده ها عمدتا از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است.

Keywords:

هندسه ترسیمی , توانش , دانش , آموزش معماری