کاهش مصرف انرژی در شهرها با رویکرد فرم های پایدار ساختمانی مورد مطالعه: شهر همدان

ارتقای راندمان انرژی در بخش مسکونی مناطق شهری، در آینده نزدیک، به بخش مهمی در دستیابی به توسعه پایدار تبدیل می شود. لذا این مطالعه لبا هدف بررسی پایداری فرم های ساختمانی از منظر مصرف انرژی صورت گرفته است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت کتابخانه ای، و پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش واحدهای مسکونی 6 محله از شهر همدان می باشد، تعداد نمونه های موردنظر، جهت بررسی میزان مصرف انرژی، 388 واحد مسکونی موجود در محلات منتخب از شهر می باشد. در راستای انجام این مهم، به بررسی وجود ارتبا بین متغیرهای تحقیق (مشخصه های کالبدی فرم ساختمان به عنوان متغیر مستقل و اطلاعات میزان مصرف انرژی به عنوان متغیر وابسته ) اقدام شده است و شاخص های فرم ساختمان، به مطالح به کار رفته در ساختمان، عمر ساختمان، مساحت زیر بنا، تعداد پنجره، نوع پنجره (دوجداره یا معمولی)، تعداد اتاق، عایق بندی پشت بام، نوع اسکلت، جهت نمای ساختمان و ... تفکیک شده است. نتایج حاصل از پژوهش گویای این است که بین مصرف انرژی و فرم های ساختمانی در شهر همدان رابطه معناداری وجود دارد. به این گونه که وادهایی که عایق پشت بام آنها ایزوگام است مقدار انرژی کمتری نسبت سایر عایق بندی های پشت بام دارد. همچنین واحدهای که دارای پنجره دوجدار هستند با میانگین 10655953 کیلوژول مصرف انرژی در مقایسه با واحدهایی که دارای پنجره معمولی با میانگین 15835081 کیلوژول، دارای مصرف انرژی کمتری هستند. از طرفی واحدهای مسکونی که دارای دیوار دوجداره با میانگین 10637104/65 کیلوژول مصرف انرژی نسبت به واحدهای مسکونی که دیواره آنها معمولی است، میانگین انرژی مصرفی آنها کمتر بوده است.

Keywords:

فرم های پایدار , برنامه ریزی مسکن , مصرف انرژی , ساختمان های مسکونی