پیشران سرمایه اجتماعی در دوران گذار از حکومت های تمرکز گرا به حکمرانی خوب و توسعه پایدار

افزایش اگاهی ملت ها و میزان مطالبات انهاف دولت های تمرکزگرا را در پاسخگویی به این نیازها دچار چالش کرده و دولت های ناتوان از برآوردن این خواسته ها، با بحران مشروعیت مواجه می شوند. از این رو ف حاکمان هوشمند با پیگیری سیایت تمرکز زدایی و اعطای اختیارات به نهادهای محلی، در جهت بازتولید مشروعیت اقدام می کنند و در این میان، عامل مهم سرمایه اجتماعی با تبیین مبانی و مولفه های اثربخش، در تلاش برای عهده داری سهم مهم در ایفای این رسالت خطیر است، عاملی گران بها و موثر در پیروزی انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس که بر اساس نتایج تحقیقات متعدد، متاسفانه سطح این سرمایه در سال های اخیر دچار کاهش نگران کننده شده است. نوشتار حاضر تلاشی است برای نشان دادن جایگاه سرمایه اجتماعی در دوران گذار و نقش آن در حکمرانی خوب و توسعه پایدار، زیرا به باور نگارنده، سرمایه اجتماعی پیشران و عامل کلیدی قوام و تداوم این آرمان والا می باشد. نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده که ضمن بررسی اسنادی، به تحلیل مفاهیم و رویکردهای نظری مربوط نیز پرداخته شده است. در این نوشتار، تمرکز زدایی از حکومت و رعایت عدالت جغرافیایی در توزیع قدرت و ثروت از پیش نیازهای اساسی حکمرانی پایدار و توسعه مطلوب فرض شده و نشان داده خواهد شد که شکل گیری نظری حگمرانی پایدار، مبتنی بر سرمایه اجتماعی است و دستیابی به توسعه و امنیت پایدار نیز در گرو وجود این سرمایه خواهد بود.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , توسعه پایدار , حکمرانی خوب , حکومت های تمرکز گرا , حکومت های غیر متمرکز