اثر بخشی درمان شناختی رفتاری - گروهی بر اضطراب ونگرش های ناکارآمد بیماران زن مبتلا به هپاتیت نوع ب

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری گروهی بر بهبود اضطراب و نگرش های ناکارآمد بیماران زن مبتلا به هپاتیت نوع ب بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنانمبتلا به هپاتیت نوع ب ساکن شهرستان تربت جام در سال 1396 بودند که تعداد 24 نفر با بهره گیری از روش نمونه گیری مبتنی بر هدفانتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه حدودا60 دقیقه ی درمان شناختی- رفتاری گروهی را دریافت کردند. گرداوری داده ها به کمک پرسشنامه های اضطراب بک و نگرش های ناکارآمد انجام شد و تحلیل داده ها به کمک آزمون تحلیل کوواریانس صورت گرفت. نتایج حاصله نشان داد که میزان اضطراب و نگرشهای ناکارآمد بیماران مبتلا به هپاتیت نوع ب که در جلسات درمان شناختی- رفتاری گروهی شرکت کرده بودند نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشته است، درحالی که در پیش آزمون در دو گروه تفاوتی مشاهده نشده بود. نتایج پژوهش حاضرحاکی از اثربخشیدرمان شناختی- رفتاری گروهی بر بهبود اضطراب و نگرش های ناکارامد بیماران زن مبتلا به هپاتیت نوع ب می باشد، لذا متخصصین حوزهسلامت می توانند از این درمان جهت بهبود اضطراب و نگرش ناکارآمد بیماران هپاتیت ب استفاده کنند.

Keywords:

درمان شناختی- رفتاری , اضطراب , نگرش های ناکارآمد , هپاتیت نوع ب