رابطه انگیزش پیشرفت و کنترل خود با اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه انگیزش پیشرفت و کنترل خود با اهمال تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه بود. جامعهآماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر کرج در سال 1397 بود که 2944 نفر بودند. از میان جامعه آماری با استفادهاز جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، نمونه ای به حجم 344 نفر انتخاب شد و پرسشنامهاهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (1989)، پرسشنامه خودکنترلی تانجنی و همکاران (2004) و پرسشنامه انگیزش پیشرفتیادگیری (رضابخش، 1373) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیلاین بود که بین انگیزش پیشرفت و کنترل خود با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. از طرفی انگیزشپیشرفت می توانند پیش بینی کننده اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان بوده ولی کنترل خود نمی تواند پیش بینی کننده اهمال کاریتحصیلی در افراد باشد. بنابراین افرادی که انگیزه پیشرفت بیشتری دارند و کنترل خود در آنها بیشتر باشد، اهمال کاری کمتری خواهند داشت.

Keywords:

انگیزش پیشرفت , کنترل خود , اهمالکاری تحصیلی