جایگاه قواعدآمره درفقه و حقوق جزای ایران
Publish place: National Conference on Law in Perspective 1404
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,107
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HCHCONF01_037
تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1398
Abstract:
نظام حقوقی بدون وجود قانون بیمعناست و به عبارت دیگر، وجود قوانین امری که چارچوب حاکمیت اراده ی تابعان آن، نظام حقوقی در انعقاد قراردادها (قوانین تکمیلی) را مشخص میکنند، از بایسته های هر نظام حقوقی است. قواعد آمره، شامل هر قانون یا قاعده ای است، که اراده و تراضی طرفین یک عقد یا قرارداد یا تعهد برخلاف و مغایر با آن نافذ نمی باشد. دستوری بودن قواعد حقوقی اقتضاء میکند که مردم، رفتار خود را با آنها تطبیق دهند و پیروی کامل از این قواعد مستلزم آن است که رابطه ای که اشخاص میان خود برقرار مینمایند چیزی کمتر یا بیشتر از آنچه که مقرر شده است دربرنداشته باشد؛ بدین ترتیب آنچه که اراده ی خلاق شهروندان توانائی آفریدن دارد همان محتوای قانون، عرف و سایر هنجارهای رسمی است. چنانچه این اجبار و التزام هیچ گونه استثنائی نداشته باشد و اعضای جامعه همیشه رابطه خود را بر پایه الگویی از پیش تعیین شده طرح ریزی نمایند، بیتردید نظام حقوقی و روابط اجتماعی دچار نوعی خمود و خشکی میشود که به علت عدم امکان رخنه ی خلاقیتهای فردی در آن، پیوندها نیز همگی ساختگی و بی انعطاف خواهند بود. بنابراین ما در این پژوهش برآنیم تا به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی قواعد آمره در فقه و حقوق جزای ایران بپردازیم.
Keywords:
Authors