تبریز پس از زلزله سال 1193 ه.ق

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,476

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SRSH02_011

تاریخ نمایه سازی: 29 دی 1398

Abstract:

در رابطه با شمال غرب ایران باید خاطر نشان کرد که بخش اعظمی از ابنیه فرهنگی این منطقه از ایران همواره تحت تاثیر عامل طبیعی زلزله دچار تجزیه کالبدی شده است. به عبارتی، همجواری شهر تبریز با گسل فعال شمال غرب ایران منجر شده است تا تاریخ شهر تبریز با زمین لرزه و بحرا ن های حاصل از آن عجین باشد. به استناد متون تاریخی، شدت و قدرت برخی از زمین لرزه ها به حدی بوده است که موجودیت کالبدی شهر به یکباره دگرگون شده و صدمات جبران ناپذیری بر جای گذاشته است. معروف ترین و در عین حال آخرین زمین لرزه بنیان برانداز در تاریخ تبریز در سال 1193 ه.ق به وقوع پیوست که در نتیجه آن شهر به کلی منهدم و اکثر جمعیت آن تلف شدند. رهیافت های جدید در معماری و شهرسازی بازه زمانی پس از زمین لرزه، ازجمله سبک سازی ساز ه ها، حذف عناصر آسیب رسان، استقرار سازه در زمین و ادغام تزئینات در سازه اصلی بنا در ظرف زمانی خود نشان از تدبیر و هوشمندی معمارانی داشته است که از زلزله درس آموخته و برای مقابله با آن راهکارهایی اندیشده اند؛ به طوری که مبانی و تئوری های مورد استفاده در گذشته با دست آوردهای امروزی مهندسی زلزله مطابقت دارد. در این خصوص هدف نوشتار حاضر تبیین اصول مهندسی زلزله در معماری سنتی شهر تبریز و به خصوص مرحله تاریخی بازسازی های پس از زمین لرزه وایرانگر 1193 ه.ق با رویکرد تفسیری تاریخی و مطالعه نمونه های معماری برجای مانده به صورت میدانی می باشد. در همین راستا، پس از پاسخ گویی به این پرسش که وقوع زلزله در تبریز چگونه و به چه میزان در بهبود تصمیمات سازه ای معماری سنتی موثر بوده است؛ منجر به معرفی نتایج حاصل از تجارب زلزله جهت کاهش تلفات انسانی ناشی از زمین لرزه خواهد شد. در همین راستا ، یکی از مهم ترین نتایج پژوهش پیش رو سبک سازی مصالح بنایی با رویکرد مقابله با زمین لرزه در شهر تبریز می باشد.