باز آفرینی نشانه های معماری هند در بستر معماری معاصر –طراحی نمونه موردی سفارتخانه هندوستان در تهران

نشانه شناسی دانش نظام های متفاوت و نشانه های زبانی است ، که با طبیعت و روابط حاکم بر آنها در درون یک نظام، مرتبط است . نشانه شناسی در معماری می تواند دلالت بر هر جز آن داشته باشد که در قالب کل قرار گرفته است و به نظم کلی در صورت آن دامن می زند . اما آنچه که در این مبحث می گنجد قرار دادن نشانه ها در قالب صورت، فرم و عملکرد است که می تواند پاسخگوی کارکردها و معانی در بر گیرنده آنها باشد. طراحی سفارتخانه به عنوان مکانی که نقطه مشترک بین معماری ملل مختلف و نماد و نشانه های آنها می باشد دارای اهمیت ویژه است و آنچه که مهم است ، مکانیست که طراحی آن بر اساس تقابل بین دو فرهنگ مختلف با ویژگی های معنایی متفاوت به وجود آید. در این راستا طراح میبایست به ویژگی های طرح در میان فرهنگ دو ملت و هم چنین کاربری حائز اهمیت آن به طور همزمان بی اندیشد. نشانه شناسی از علومی است که در ارتباط با معنا بسیار تحت تاثیر فرهنگ ها و نمایه های کشورهاست . از این رو برخورد نشانه شناسانه با ویژگی های ساختاری بنای سفارتخانه می تواند بیان مطلوبی از فرهنگ و تاریخ آن ملت را نشان دهد. بدین سان این پژوهش به این مسله می پردازد که نشانه شناسی روشی برای عمیق تر ساختن فهم تولید معنا در معماری است ( معنای وجودی فرم و عملکرد). و ساختمان سفارت خانه عنصری است برای نشان دادن این موضوع. در این پژوهش باز آفرینی نشانه های معماری هند در بستر معماری معاصر بررسی گردیده است.

Keywords:

طراحی سفارتخانه , فرهنگ ملل , نشانه شناسی , بازآفرینی نشانه ها