تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح سرمی BDNF و IGF-1 در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس(MS) یک بیماری مربوط به سیستم ایمنی می باشد که دستگاه عصبی مرکزی (CNS) را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث تخریب میلین و آسیب دیدن اولیگودندروسیت ها و آکسون ها می شود و موجب ناتوانی جسمانی قابل توجهی در افراد 20 تا 50 سال می شود. بنابراین، مداخلات درمانی که بتوانند حفاظت و بازتولید سلول های عصبی را افزایش دهند، ممکن است علامم بیماری را تسکین داده و از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند. یک هدف درمانی بالقوه در این بیماران گروهی از نوروتروفین ها و فاکتورهای نوروتروفیک مثل BFND و IGF-1 می باشد که در رشد، تمایز، بقا، باز تولید سلول های عصبی و میلین سازی نقش دارند. فاکتورهای نوروتروفیک به عنوان میانجی های احتمالی شکل پذیری مغزی در نتیجه فعالیت ورزشی معرفی شده اند. با این حال، دانش و اطلاعات درخصوص تاثیر فعالیت جسمانی بر روی نوروتروفین های خون بیماران MS کمتر می باشد. BDNF و IGF-1فواید فعالیت جسمانی بر مغز را با القاء و تحریک جریان آبشاری فاکتورهای رشدی مرکزی و محیطی وساطت می کنند محققان بیشتر به تاثیر تمرینات استقامتی و مقاومتی به صورت جداگانه و با تاکید بیشتر بر تمرینات استقامتی بر روی تردمیل و دو رخه کارسنج، غلظت نوروتروفین های خدون را در این بیماران مطالعه کرده اند. بنابراین، با توجه به تاثیر احتمالی فعالیت ورزشی به عنوان یک مداخله غیردارویی بر میزان سدرمی BDNF و IGF-1، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی (ایروبیک ریتمیک و مقاومتی با وزن بدن، تراباند و TRX )بر سطوح سرمی BDNF و IGF-1 می باشد.