بررسی مفاهیم و عوامل موثر بر سکونت، مسکن مطلوب و حس تعلق به مکان

در طول تاریخ بشریت، تامین نیاز مسکن همواره دغدغه تمامی انسانها بوده است. چه از زمان انسانهای اولیه که برای رفع این نیاز و رسیدن به آرامش و آسایش زندگی روی به سمت غارها آوردند و چه در زمان کنونی که خانه هایی با تمامی امکانات در اختیار بشریت قرار گرفته است. چگونگی برخورد با طبیعت، حس تعلق به مکان و معماری در آن، واکنشی است که هر انسانی در هر نقطه از زمین با آن رو به رو بوده است. یکی از ابعاد مهم در ارتقای کیفیت محیطهای زندگی، حس تعلق به مکان است. درک معنای محیط و روند شکل گیری آن و نیز پارامترهای تاثیر گذار بر آن میتواند در خلق محیطی مطلوب که هدف اصلی معماری است تاثیرگذار باشد. از این رو توجه به مفاهیمی همچون حس تعلق به مکان و مولفههای تاثیرگذار بر آن بسیار مورد توجه میباشد. حس تعلق به مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباط روانی و درونی با محیط قرار میدهد، به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند میخورد. با توجه به اهمیت این امر میتوان از علم معماری در عرصه ارتقاء کیفیت محیط فضاها و افزایش حس تعلق به مکان در تبیین و استخراج راهبردهای این رویکرد کمک گرفت. روش تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوایی در مبانی نظری آن مورد نظر می باشد.

Keywords:

مسکن , آسایش , علم معماری , حس تعلق به مکان , ارتقای کیفیت محیط