نقش میانجی سازگاری تحصیلی در رابطه بین سبکهای فرزند پروری والدین با بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی در دانش آموزان دختر شهر زنجان

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی سبکهای فرزند پروری والدین با بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی و تعیین نقش میانجی سازگاری تحصیلی در رابطه بین متغیرهای یادشده در بین دختران دانش آموز شهر زنجان انجام شد. روشها: روش پژوهش توصیفی-مقطعی بود. جامعهی مورد نظر تمامی 1220 دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه ناحیه 2 شهر زنجان در سال تحصیلی 95-96 و والدین آنها بودند که از بین آنها 200 نفر به روش کوکران و با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مقیاس سبکهای فرزند پروری بامریند، بلوغ عاطفی سینگ، ناگویی خلقی تورنتو و سازگاری تحصیلی سینها و سینگ (1993) بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و جهت تعیین نقش میانجی از روش 4 مرحلهای بارون کنی در نرمافزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت.یافته ها: بین سبک فرزند پروری سهلگیر با عدم ثبات عاطفی، فروپاشی شخصیت و همچنین بلوغ عاطفی کل و همچنین بین سبک فرزند پروری مستبد با مولفه دشواری در توصیف احساسات رابطه معناداری وجود داشت .(P<0/05) سبک مقتدر با ناگویی خلقی کل و تمامی مولفه های آن نیز ارتباط معنادار داشت .(P<0/05) نتایج آزمون رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که هر سه سبک فرزندپروری توان تبیین برخی از مولفه های بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی را داشتند .(P<0/05) در نهایت سازگاری تحصیلی در رابطه بین سبکهای سهل گیر و مقتدر با بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی نقش میانجی را داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه اصلاح سبکهای فرزند پروری در والدین با استفاده از مداخلات آموزشی و درمانی پیشنهاد میگردد.

نقش میانجی سازگاری تحصیلی در رابطه بین سبکهای فرزند پروری والدین با بلوغ عاطفی و ناگویی خلقی در دانش آموزان دختر شهر زنجان Keywords:

سبکهای فرزند پروری , بلوغ , ناگویی خلقی , سازگاری