پیش بینی فرهنگ ایمنی بر اساس ابعاد فرهنگ خطاپذیری در کارکنان یکی از واحدهای صنعتی شهر تهران

زمینه و هدف: یکی از مهمترین علل حوادث صنعتی، که 90 درصد آن مرتبط با عامل انسانی است، نپذیرفتن خطاها به دلیل نگرانی از سرزنش و پنهان کردن آنهاست. در این پژوهش ارتباط بین دو متغیر تعیین و سپس پیش بینی فرهنگ ایمنی بر اساس ابعاد فرهنگ خطاپذیری در کارکنان یک واحد صنعتی در شهر تهران بررسی شد.روش کار: این پژوهش توصیفی - تحلیلی به صورت مقطعی انجام شد. از جامعه آماری 320 نفری نمونه ای 181 نفری متشکل از کارکنان عملیاتی و ستادی به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های اطلاعات فردی و شغلی، فرهنگ خطاپذیری و فرهنگ ایمنی بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. بافته ها: ارتباط بین ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی و خطاپذیری 0/ 84 ( 0 /001> P) و توان پیش بینی فرهنگ ایمنی بر اساس ابعاد مختلف فرهنگ خطاپذیری 0/ 70( 0 / 05> P) است. بین ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی، سطح تبادل اطلاعات، آموزش و تعهد مدیریت به ترتیب بیشترین ارتباط را با میانگین فرهنگ خطاپذیری دارند. همچنین سطح تبادل اطلاعات بیشترین و اولویت به ایمنی کمترین ارتباط را با فرهنگ خطاپذیری نشان داد. بنابراین تبادل اطلاعات می تواند به بهبود مستمر فرهنگ خطاپذیری منجر شود. نتیجه گیری: به روش ارزیابی فرهنگ خطاپذیری می توان فرهنگ ایمنی کارکنان سازمان را با سطح اطمینان بالایی پیش بینی کرد که رابطه مستقیم فرهنگ خطاپذیری و فرهنگ ایمنی را نشان می دهد. افزایش فرهنگ خطاپذیری به طور مستقیم باعث می شود فرهنگ ایمنی رشد کند.

پیش بینی فرهنگ ایمنی بر اساس ابعاد فرهنگ خطاپذیری در کارکنان یکی از واحدهای صنعتی شهر تهران Keywords:

فرهنگ ایمنی , فرهنگ خطاپذیری , گزارش خطا