نگاهی مجدد به مشکلات تشخیصی بروسلوزیس در ایران

براساس گزارشهای متعدد، تشخیص بروسلوزیس در ایران با تاخیر همراه است. درصد بسیاری از بیماران بستری در بیمارستانها پیش از درمان با آنتی بیوتیکهای اختصاصی عمدتا بر اثر تشخیصهای نادرست با داروهای متفرقه و اغلب تکدارویی بر اثر تشخیص ناصحیح درمان شده اند .چون در بروسلوزیس، درمانهای مبتنی بر شواهد آزمایشگاهی و به کارگیری روشهای تشخیصی با حساسیت قابل قبول اهمیت ویژهای در تشخیص نهایی دارد. مطالعات نشان داده است که افزایش جالبتوجه بروسلوزیس در سالهای اخیر مسلما با گسترش عفونتهای دامی و نبود پوشش کافی واکسیناسیون دامها مربوط است. اگرچه در کنار این موضوع نبودن نظارت کافی بر کارگاه های کوچک توزیع کننده محصولات دامی و لبنی آلوده و همچنین ناکارآمدی روشهای تشخیصی نیز نقشی تعیین کننده دارند. البته ناهماهنگی بین مراکز مسیول و تصمیم گیرنده مثل واحدهای تابعه در وزارت بهداشت و جهاد کشاورزی نیز در این خصوص بی تاثیر نیست. متاسفانه با وجود انتشار مقالات علمی متعدد به ویژه درباره اپیدمیولوژی، نهادهای مسیول در ایران تصویر روشنی از موقعیت بروسلوزیس عرضه نکرده اند. در این مطالعه سعی شده با نگاهی به وضعیت بیماری بروسلوزیس و شیوه تشخیص آن در ایران، جدیدترین گزارشهای انتشاریافته بررسی شده و با تشریح خصوصیات تشخیصی هریک از روشها، با شناخت بهتر محدودیتها و مزایای آنها شناخت بهتری پیدا کنیم. بر این اساس، هدف از این مطالعه آگاهی از محدودیتها و مزایای روشهای تشخیص آزمایشگاهی بروسلوزیس است تا این شناخت منجر به اتخاذ تصمیم های صحیح در آزمایشگاه ها برای انتخاب بهترین روش تشخیصی شود.

Keywords:

بروسلوزیس , اپیدمیولوژی , تشخیص آزمایشگاهی , مزایا , محدودیتها