تاثیر کاربرد کودهای زیستی بر خصوصیات ریشه و اندام هوایی دو رقم لوبیاچیتی (Phaseolus vulgaris L.)

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 319

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJPR-9-2_008

تاریخ نمایه سازی: 3 اسفند 1398

Abstract:

به منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای زیستی بر خصوصیات ریشه و اندام هوایی دو رقم لوبیاچیتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرحکاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد و در شرایط کنترلشده در سال1394 انجام شد. فاکتور اول شامل شش تیمار کودهای زیستی (1 نیتروکسین® (حاوی باکتریهای.Azotobacter sp و( Azospirillum sp ، (2 بیوفسفر(PSB) ® (حاوی باکتریهای حلکننده فسفات.Bacillus sp و.Pseudomonas sp )، (3 باکتری همزیست لوبیا Rhizobium )، مجموعی از کودهای زیستی همزیست لوبیا)، ( 4 ترکیب کودهای زیستی نیتروکسین و بیوفسفر ( 5، 60 کیلوگرم کود اوره در هکتار و (6 تیمار شاهد و فاکتور دوم شامل دو رقم لوبیا(COS16 و (21676 بود. نتایج نشان داد که وزن خشک ریشه، سطح ریشه، قطر ریشه، مجموع طول ریشه، حجم ریشه، وزن خشک کل اندام هوایی، وزن خشک برگ، ارتفاع، تعداد غلاف دربوته و تعداد دانه درغلاف تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی اختلافات معنیداری را نشان دادند. رقم21676 در صفات وزن خشک ریشه، سطح ریشه، قطرریشه و رقم COS16 در صفات حجم ریشه و مجموع طول ریشه کارآیی بهتری داشتند . در صفات وزن خشک ریشه، سطح ریشه، مجموع طول ریشه کود زیستی نیتروکسین و در صفت حجم ریشه بیوفسفر از سایر تیمارهای کودی برتر بودند. به طورکلی نتایج نشان داد که بیشترین تعداد غلاف و دانه در غلاف در تیمار نیتروکسین و رقم COS16، و کمترین میزان در تیمار شاهد و رقم21676 بهدست آمد. در این تحقیق، به نظر میرسد باکتریهای.Azotobacter sp وAzospirillum sp. که اصلیترین محتویات کود زیستی نیتروکسین را شامل میشوند، به دلیل توانایی بالا در تثبیت نیتروژن و فراهمی عناصر غذایی مورد نیاز گیاه اثرات مثبتی بر صفات مورد بررسی بخصوص در رقم21676 از خود نشان داد.

Authors

سعید صانعی

دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی، گروه اگروتکنولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد،

مرتضی گلدانی

دانشیار گروه اگروتکنولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

مهدی پارسا

دانشیار گروه اگروتکنولوژی دانشکده کشاورزی و گروه پژوهشی بقولات پژوهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد،