زندگی، در حاشیه زندگی: تاثیر چگونگی گذران اوقات فراغت، در فرهنگ و زندگی شهری شهروندان

معماری از مهمترین مصادیق حکمت است. چرا که حکیم کسی است که به درمان دردها میپردازد، مسیله و مشکل را مییابد، علت آن را تشخیص میدهد و راه حل آن را ارایه میکند. به دنبال چنین اعتقادی و جستجوی حکمت در معماری، ضعف نشاط اجتماعی از عدم برنامه های مناسب اوقات فراغت شهروندان، که منشا بسیاری از معضلات اجتماعی است، نظرم را جلب کرد. مقاله حاضر در پی دست یافتن به اصول راهنما و رهنمودهای اجرایی، جهت استفاده مدیران و مسیولان متصدی به منظور برنامه ریزی و سیاست گذاریهای صحیح و موثر میباشد. روش تحقیق کیفی است و از نوع تحلیل گفتمان میباشد. حتی تحقیق های اولیه نیز که با تکیه بر منابع و اسناد کتابخانه ای و موجود تهیه شده اند به گونه ای تحلیلی و مقایسه ای با آنها برخورد میشود و در نهایت به راهکارهاو رهنمودهای مناسب میپردازیم. در پی آن با اشاره به هر یک از شاخصهای تاثیر گذار در تعریف اوقات فراغتو اهمیت آن در زندگی شهری، به مثابه ی زمانی برای فرهنگ سازی تاکید گردیده و به رهنمودهایی در جهت چگونگی کیفیت گذران هنگام فراغت میرسیم.

Keywords:

اوقات فراغت , فرهنگ , زندگی شهری , سبک زندگی.