تبیین حکمی و عرفانی مراحل و نحوه صدور فعل از نفس در فلسفه صدرالمتالهین شیرازی با تاکید بر مراتب خلق اثر در هنر و معماری اسلامی

این پژوهش به بررسی مراتب و چگونگی صدور فعل از نفس انسان در اندیشه عرفانی صدرالمتالهین، با تاکید برمراتب خلق آثار هنری اسلامی توسط هنرمند عارف می پردازد. در نگرش عرفانی فاعلیت حق تعالی به طریق تجلیاست و صدرا به تاسی از آن و در تبیین نسبت حق با خلق، از تمثیل کیفیت ارتباط نفس و قوای آن بهره می برد.وی با بیان مماثلت نفس و رب در اوصاف ذات و افعال، مراتب و چگونگی صدور فعل از نفس را متاثر از مراتب ومراحل فاعلیت حق تعالی تبیین می کند. در این دیدگاه، نسبت نفس انسان با صور و ادراکات کلی عالم عقل و صورجزیی عالم مثال مانند نسبت فاعل به فعل و خالق به مخلوق است و خداوند نفس انسان را مثالا، لذاته، صفاته وافعاله خلق نموده است چنانچه رابطه ای که بین حق تعالی و مخلوقات برقرار است، بین نفس با معلومات نفس نیزوجود دارد. این پژوهش با روش توصیفی -تحلیلی، تطبیقی، به این نتیجه دست یافته که در نگرش عرفانی صدرا،نفس با ارتقاء و تعالی خود طی حرکت جوهری و با علم حضوری، قادر به ابداع و ایجاد صور عوالم بالاتر در نزد خود بوده، که پس از حصول ادراک صور عقلی و خیالی در نفس، صدور فعل از نفس، طی مراحل عنایت ، فضا ، لوح و قدر ، مطابق با فاعلیت رب، انجام می گیرد و به دلیل ارتباط هنرمند با حلقه های صوفیانه صنفی فتیان ، مراتب خلق و صور آثار هنر و معماری اسلامی، نتیجه محاکات و تقلید اصول و سلسله مراتب صدور فعل از نفس در قاعده صدرالمتالهین است.

Keywords:

فاعلیت نفس , عنایت , قضا , قدر , معماری اسلامی