تعیین نقش شوخ طبعی و سازگاری اجتماعی در پیش بینی فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه پیام نور

شوخ طبعی و سازگاری یک دسته از توانایی ها و مهارت های غیر شناختی است که توانایی موفقیت فرد را در مقابله با فشارهای محیطی به و یژه فرسودگی شغلی افزایش می دهد. هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش شوخ طبعی و سازگاری اجتماعی در پیش بینی فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه پیام نور زاهدان بود. این مطالعه توصیفی- از نوع همبستگی در سال 1397 در زاهدان بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه پیام نور مرکز زاهدان که به روش سرشماری 70 نفر (کلیه افراد) انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها، سه پرسشنامه شوخ طبعی، سازگاری اجتماعی و فرسودگی شغلی بود. داده ها با استفاده با استفاده از آزمون میانگین و انحراف استاندارد و همبستگی با استفاده از نرم افزار spss23 تجزیه و تحلیل شدند. میزان شوخ طبع و فرسودگی شغلی کارکنان به ترتیب بالا و متوسط می باشد. بین شوخ طبعی و فرسودگی شغلی همبستگی معکوس در سطح P<0/05 وجود دارد. همچنین بین سازگاری اجتماعی و فرسودگی شغلی همبستگی معکوس در سطح P<0/05 وجود دارد. با توجه به ارتباط پیشنهاد می شود برنامه آموزشی در راستای کاهش فرسودگی شغلی انجام پذیرد.

Keywords:

شوخ طبعی , سازگاری اجتماعی , فرسودگی شغلی , کارکنان , پیام نور