بهینه نمودن مقدار عنصر آلیاژی نیکل در ترکیب شیمیایی فلزجوش راسب شده از الکترود E7018-G

در پژوهش حاضر، تاثیر عنصر آلیاژی نیکل بر خصوصیات فلزجوش راسب شده از الکترود E7018-G مورد ارزیابی و پژوهش واقع شد. بدین منظور الکترودهایی حاوی مقادیر مختلف نیکل 0تا 1/7 درصد وزنی طراحی و ساخته و توسط فرآیند جوشکاری قوس دستی، جوشکاری شدند. مطالعات ساختاری حاکی از تاثیر دوگانه نیکل بر ریزساختار فلزجوش حاصله بود. توضیح آنکه با افزایش نیکل تا 1/2 درصد وزنی جز فریت سوزنی در ریزساختار فلزجوش افزایش و دانه بندی منطقه مجددا گرم شده از فلزجوش ظریفتر گردید. اما مقادیر زیاد نیکل (بیشتر از 1/2 درصد وزنی) موجب افزایش اجزایی از قبیل فریت ویدمن-اشتاتن در ساختار فلزجوش می شد. برای ارزیابی تاثیر نیکل بر خصوصیات مکانیکی فلز جوش از پارامتر حاصلضرب استحکام کششی در انرژی ضربه UTS×CVN استفاده شد. بررسی های خواص مکانیکی نشان داد که بیشترین مقدار پارامتر مذکور در فلز جوش حاوی درصد وزنی 1/2 نیکل حاصل می شود. افزایش سختی فلزجوش با افزایش مقدار نیکل، مرتبط با تشکیل ریز اجزایی در ریزساختار فلز جوش و افزایش آنها با زیاد شدن مقدار نیکل بود.

Keywords:

لاتین E7018-G , ریزساختار , فریت , ضربه , استحکام