تعیین اولویت ها جهت تدوین برنامه آموزش های ایمنی، بهداشت و محیط زیست در شرکت آبفای منطقه 3 تهران

مفهوم HSE دلالت بر رفتار و اعمال خطرناک، به ویژه آن دسته خطراتی که در زمره تخلف قرار می گیرند، دارد و آموزش های ایمنی بعنوان یکی از ابزارهای موثر در پیشگیری از بیماری ها محیط کار، محسوب می شود. این تحقیق به منظور تعیین برنامه های آموزشی در بخش HSE شرکت آب وفاضلاب منطقه 3 تهران صورت گرفت. بدین منظور، پس از تعیین جامعه آماری، برای تعیین اولویت های آموزشی و سرفصل های کارگاه از روش دلفی استفاده شد. سپس با برگزاری یک دوره آموزشی، میزان مطلوبیت محتوی آموزشی و سرفصل های تدوین شده، به همراه سطح یادگیری، تغییر در رفتار ونتایج عملی آناز طریق سطوح مدل کرک پاتریک بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان داد که گویه های آموزش در جهت روشهای انتخاب دقیق پیمانکار (ایمنی)، برنامه های بازآموزی بهداشت به صورت زمان بندی برای کلیه کارکنان استانداردهای مخازن نگهداری آب بهداشتی، آموزش جهت کاهش میزان تولید پسماند در مبدا و جداسازی پسماندهای خشک وتر در مبدا (زیست محیطی) بیشترین اهمیت را از نظر خبرگان به جهت تعیین سرفصل های آموزشی داشته اند. به علاوه، سطح آگاهی افراد شرکت کننده پیش از برگزاری کارگاه آموزشی، کمتر از حد متوسط 45/9 بوده و آنالیز آماری (تی تست) حاکی از تفاوت معنی داری پیش و پس ازدوره آموزشی است، بنابراین می توان این گونه نتیجه گیری نمود که اولویت های تعیین شده، می توانددر تغییر نگرش و رفتار فراگیران موثر باشد و اثربخشیدوره آموزشی تاکید شده است.

Keywords:

تعیین اولویت های آموزشی , روش دلفی , مدل کرک پاتریک , شرکت آب و فاضلاب منطقه 3 تهران